บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า ฌายี ได้แก่ เป็นผู้เพ่งพินิจ ด้วยฌานทั้ง ๒ [คืออารัมมณูปนิชฌานและลักขณูปนิชฌาน]. บทว่า วิมุตฺตจิตฺโต ได้แก่ มีจิตหลุดพ้นแล้วด้วยกัมมัฏฐาน. บทว่า หทยสฺสานุปฺปตฺตึ ได้แก่ พระอรหัต. บทว่า โลกสฺส ได้แก่ สังขารโลก. บทว่า อนิสฺสิโต ได้แก่ ผู้อันตัณหาและทิฐิไม่อิงอาศัยแล้ว. อีกอย่างหนึ่ง ไม่อิงอาศัยตัณหาและทิฐิ. บทว่า ตทานิสํโส ได้แก่ ผู้มุ่งต่อพระอรหัต. ท่านอธิบายว่า ภิกษุผู้มุ่งต่อพระอรหัต เมื่อปรารถนาพระอรหัต พึงเป็นผู้เพ่งพินิจ พึงมีจิตหลุดพ้น พึงทราบความเกิดและความดับไปแห่งโลกแล้ว ไม่มีตัณหาและทิฐิอาศัยแล้ว. ก็ตันติธรรม ธรรมที่เป็นแบบแผน เป็นบุพภาคส่วนเบื้องต้นแห่งธรรมทั้งปวงในพระศาสนาแล. จบอรรถกถาทุติยกัสสปสูตรที่ ๒ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เทวปุตตสังยุต ปฐมวรรค ทุติยกัสสปสูตรที่ ๒ จบ. |