บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า ปาเวยฺยกา ได้แก่ ภิกษุชาวเมืองปาเวยยกะ. ในบทเป็นต้นว่า สพฺเพ อารญฺญิกา พึงทราบความที่ภิกษุเหล่านั้นอยู่ในป่าเป็นวัตรเป็นต้นด้วยอำนาจสมาทานธุดงค์. บทว่า สพฺเพ สสญฺโญชนา ความว่า พวกภิกษุทั้งปวงยังมีเครื่องผูกอยู่ คือบางพวกเป็นพระโสดาบัน บางพวกเป็นพระสกทาคามีหรือพระอนาคามี. ก็ในภิกษุเหล่านั้น ภิกษุเป็นปุถุชนหรือพระขีณาสพไม่มี. ในบทเป็นต้นว่า คุนฺนํ ได้แก่พึงถือเอาเวลามีสีอย่างหนึ่งๆ ในบรรดาสีขาวและดำเป็นต้น. บทว่า ปาริปนฺถกา ได้แก่ พวกโจรปล้นคอยดักที่ทาง. บทว่า ปารทาริกา คือ โจรผู้ประพฤติผิดในภรรยาของผู้อื่น. จบอรรถกถาติงสมัตตาสูตรที่ ๓ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย นิทานวรรค อนมตัคคสังยุตต์ ทุติยวรรคที่ ๒ ติงสมัตตาสูตรที่ ๓ จบ. |