บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า ตถา หิ ปน เป็นนิบาต ลงในเหตุเป็นที่ตั้ง เพราะครั้งก่อนเป็นผู้ว่าง่าย และบัดนี้เป็นผู้ว่ายาก. บทว่า ตตฺร ได้แก่ ในพระนครเหล่านั้น. บทว่า โก นามายํ ภิกฺขุ ความว่า ภิกษุนี้ชื่ออะไร ชื่อติสสเถระหรือนาคเถระ. บทว่า ตตฺร เมื่อสักการะนั้น อันเขาทำอยู่อย่างนี้. บทว่า ตถตฺตาย ความว่า เพื่อความเป็นอย่างนั้น คือเพื่อความเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตรเป็นต้น. บทว่า สพฺรหฺมจาริกาโม ความว่า ชื่อว่าผู้ใคร่ต่อเพื่อนสพรหมจารี ในอรรถว่าใคร่ ปรารถนา ต้องการอย่างนี้ว่า ภิกษุเหล่านี้จงแวดล้อมเราเที่ยวไป ดังนี้. บทว่า ตถตฺตาย ได้แก่ เพื่อเป็นเหตุให้ลาภสักการะเกิด. บทว่า พฺรหฺมจารูปทฺทเวน ความว่า ผู้ใดมีฉันทราคะเกินประมาณในปัจจัย ๔ ของเพื่อนสพรหมจารี ท่านเรียกว่าเป็นอุปัทวะ. พรหมจรรย์ถูกอุปัทวะนั้นเบียดเบียน. บทว่า อภิวานา คือ ปรารถนาเกินประมาณ. บทว่า พฺรหฺมจาราภิวาเนน ความว่า โดยความเป็นปัจจัย ๔ กล่าวคือความปรารถนาเกินประมาณของพวกผู้ประพฤติพรหมจรรย์. จบอรรถกถาตติยโอวาทสูตรที่ ๘ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย นิทานวรรค กัสสปสังยุตต์ โอวาทสูตรที่ ๓ จบ. |