บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
บทว่า เอชา ได้แก่ ตัณหา. ตัณหาแม้นั้น ท่านเรียกว่าเอชา เพราะอรรถว่าหวั่นไหว. อนึ่ง เอชานั้นชื่อว่าโรคะ เพราะอรรถเบียดเบียน. ชื่อว่าคัณฑะ ฝี เพราะอรรถว่าประทุษร้ายในภายใน. ชื่อว่าสัลละ ลูกศร เพราะอรรถว่าตัด. บทว่า ตสฺมา ความว่า เพราะเหตุที่เอชา ชื่อว่าเป็นตัวตัณหา เป็นตัวโรคและเป็นลูกศร ฉะนั้น. คำว่า จกฺขุ น มญฺเญยฺย เป็นต้นมีนัยดังกล่าวแล้วนั่นแล. สูตรทั้งหมด ท่านจัดไว้ในหนหลังชักมาแสดงไว้แม้ในที่นี้. สูตรที่ ๘ มีนัยดังกล่าวแล้วนั่นแล. จบอรรถกถาปฐมเอชสูตรที่ ๗ - ทุติยเอชสูตรที่ ๘ ----------------------------------------------------- อรรถกถาที่มีมาก่อนหน้านี้ :- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค สฬายตนสังยุตต์ ฉันนวรรคที่ ๔ ๘. เอชสูตรที่ ๒ จบ. |