บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
#- อรรถกถาแก้ข้อ ๑๙๓ อันเป็นสูตรที่ ๕ แต่อรรถกถาเป็นสูตรที่ ๖. สูตรที่ ๖ พึงทราบวินิจฉัยดังต่อไปนี้. บทว่า สํสปฺปติปริยายํ โว ภิกฺขเว ธมฺมปริยายํ ได้แก่ การแสดงธรรม กล่าวคือการแสดงเหตุแห่งความกระเสือกกระสน. บทว่า สํสปฺปติ ความว่า สัตว์กระทำกรรมนั้นย่อมเสือกไป ไถไป แถกไป. บทว่า ชิมฺหา คติ ความว่า สัตว์จักไปสู่คติใดด้วยกรรมนั้น คตินั้นย่อมชื่อว่าคด. บทว่า ชิมฺหุปปตฺติ ความว่า สัตว์จักเข้าถึงคติใด แม้คติของเขานั้นก็คดเหมือนกัน. บทว่า สํสปฺปชาติกา ได้แก่มีการเลื้อยไปเป็นสภาพ. บทว่า ภูตา ภูตสฺส อุปปตฺติ โหติ ความว่า ความบังเกิดของสัตว์ ย่อมมีเพราะกรรมที่มีอยู่แล้ว คือเพราะกรรมที่มีอยู่โดยสภาพ. บทว่า ผสฺสา ผุสนฺติ ได้แก่ ผัสสะที่เป็นวิบากย่อมถูกต้อง. จบอรรถกถาธรรมปริยายสูตรที่ ๖ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต ปัญจมปัณณาสก์ ปฐมวรรคที่ ๑ ๕. ธรรมปริยายสูตร จบ. |