มจร. ๑. จักขุสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๗

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค [๖. กิเลสสังยุต]

๑. จักขุสูตร

๖. กิเลสสังยุต ๑. จักขุสูตร ว่าด้วยจักขุ [๓๒๒] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ฉันทราคะในจักขุ นี้เป็นความ เศร้าหมองแห่งจิต ฉันทราคะในโสตะ นี้เป็นความเศร้าหมองแห่งจิต ฉันทราคะในฆานะ นี้เป็นความเศร้าหมองแห่งจิต ฉันทราคะในชิวหา นี้เป็นความเศร้าหมองแห่งจิต ฉันทราคะในกาย นี้เป็นความเศร้าหมองแห่งจิต ฉันทราคะในมโน นี้เป็นความเศร้าหมองแห่งจิต ภิกษุทั้งหลาย เมื่อใด ภิกษุละความเศร้าหมองแห่งจิตในฐานะ ๖ ประการนี้ได้ เมื่อนั้น จิตของเธอที่น้อมไปในเนกขัมมะ^๑- อันเนกขัมมะอบรมแล้ว ควรแก่การงาน ปรากฏในธรรมที่ควรทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันรู้ยิ่ง” จักขุสูตรที่ ๑ จบ ๒. รูปสูตร ว่าด้วยรูป [๓๒๓] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ฉันทราคะในรูป นี้เป็นความ เศร้าหมองแห่งจิต @เชิงอรรถ : @^๑ เนกขัมมะ ในที่นี้หมายถึงโลกุตตรธรรม ๙ ประการ (คือ มรรค ๔ ผล ๔ และนิพพาน) @(สํ.ข.อ. ๒/๓๒๒/๓๗๙) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๗ หน้า : ๓๓๕}