มจร. ๔. สุมนเถรคาถา : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๕. ปัญจกนิบาต]

๔. สุมนเถรคาถา

๔. สุมนเถรคาถา ภาษิตของพระสุมนเถระ (พระสุมนเถระ เมื่อเปล่งอุทานจึงได้กล่าว ๕ คาถาไว้ดังนี้ว่า) [๓๓๐] พระอุปัชฌาย์ปรารถนาธรรมข้อใด ในบรรดาธรรมทั้งหลาย จึงได้อนุเคราะห์เราผู้มุ่งหวังแต่นิพพาน กิจที่ควรทำ เราได้ทำเสร็จสิ้นแล้ว [๓๓๑] ธรรม^๑- เราได้บรรลุแล้ว ทำให้แจ้งประจักษ์ด้วยตนเองแล้ว เรานั้นมีญาณบริสุทธิ์ หมดความสงสัย จึงประกาศให้แจ้งในสำนักท่าน [๓๓๒] เรารู้จักขันธ์ที่อาศัยอยู่มาก่อน^๒- ชำระทิพยจักษุให้หมดจดแล้ว เราได้บรรลุประโยชน์ตน ได้ทำตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว [๓๓๓] เราไม่ประมาท ศึกษาสิกขามาอย่างดีในคำสอนของท่าน กิเลสอาสวะทั้งมวลของเราสิ้นไปแล้ว บัดนี้ ไม่มีการเกิดอีก [๓๓๔] ท่านมีแต่ความเอ็นดู ได้อนุเคราะห์สั่งสอนเรา ด้วยข้อวัตรปฏิบัติที่ประเสริฐ คำสอนของท่านไม่ไร้ค่า เราเป็นอันเตวาสิกศึกษาแล้วในสำนักของท่าน @เชิงอรรถ : @^๑ มรรค ๔ (๑) โสดาปัตติมรรค (๒) สกทาคามิมรรค (๓) อนาคามิมรรค (๔) อรหัตตมรรค @(ขุ.เถร.อ. ๒/๓๓๑/๕๕) @^๒ บุพเพสันนิวาส {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๓๙๕}