ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วไม่แสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม  
อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลีอักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๒)

                       ๒. โมลิยผคฺคุนสุตฺตวณฺณนา
    [๑๒] ทุติเย สมฺภเวสีนํ วา อนุคฺคหายาติ อิมสฺมึเยว ฐาเน ภควา
เทสนํ นิฏฺฐาเปสิ. กสฺมา? ทิฏฺฐิคติกสฺส นิสินฺนตฺตา. ตสฺสํ หิ ปริสติ
โมลิยผคฺคุโน นาม ภิกฺขุ ทิฏฺฐิคติโก นิสินฺโน, อถ สตฺถา จินฺเตสิ "อยํ
อุฏฺฐหิตฺวา มํ ปญฺหํ ปุจฺฉิสฺสติ, อถสฺสาหํ วิสฺสชฺเชสฺสามี"ติ ปุจฺฉาย
โอกาสทานตฺถํ เทสนํ นิฏฺฐาเปสิ. โมลิยผคฺคุโนติ โมลีติ จูฬา วุจฺจติ. ยถาห:-
                      "เฉตฺวาน โมลึ วรคนฺธวาสิตํ
                      เวหายสํ อุกฺขิปิ สกฺยปุงฺคโว
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม.,อิ. ปรโต          ฉ.ม.,อิ. ตตฺถ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๓๕.

สุวณฺณจงฺโกฏวเรน ๑- วาสโว สหสฺสเนตฺโต สิรสา ปฏิคฺคหี"ติ. สา ตสฺส คิหิกาเล มหนฺตา โมลี ๒- อโหสิ. เตนสฺส "โมลิยผคฺคุโน"ติ สงฺขา อุทปาทิ. ปพฺพชิตมฺปิ นํ เตเนว นาเมน สญฺชานนฺติ. เอตทโวจาติ เทสนานุสนฺธึ ฆเฏนฺโต เอตํ "โก นุ โข ภนฺเต วิญฺญาณาหารํ อาหาเรตี"ติ วจนํ อโวจ. ตสฺสตฺโถ:- ภนฺเต โก นาม โส, โย เอตํ วิญฺญาณาหารํ ขาทติ วา ภุญฺชติ วาติ. กสฺมา ปนายํ อิตเร ตโย อาหาเร อปุจฺฉิตฺวา อิมเมว ปุจฺฉตีติ. ชานามีติ ลทฺธิยา. โส หิ มหนฺเต มหนฺเต ปิณฺเฑ กตฺวา กวฬึการาหารํ ภุญฺชนฺเต ปสฺสติ, เตนสฺส ตํ ชานามีติ ลทฺธิยา. โส หิ มหนฺเต มหนฺเต ปิณฺเฑ กตฺวา กพฬิงฺการาหารํ ภุญฺชนฺเต ปสฺสติ, เตนสฺส ตํ ชานามีติ ลทฺธิ. ติตฺติรวฏฺฏกโมรกุกฺกุฏาทโย ปน มาตุสมฺผสฺเสน ยาเปนฺเต ทิสฺวา "เอเต ผสฺสาหาเรน ยาเปนฺตี"ติ ตสฺส ลทฺธิ. กจฺฉปา ปน อตฺตโน อุตุสมเย มหาสมุทฺทโต นิกฺขมิตฺวา สมุทฺทตีเร วาลิกนฺตเร อณฺฑานิ ฐเปตฺวา วาลิกาย ปฏิจฺฉาเทตฺวา มหาสมุทฺทเมว โอตรนฺติ. ตานิ มาตุอนุสฺสรณวเสน น ปูตีนิ โหนฺติ. ตานิ มโนสญฺเจตนาหาเรน ยาเปนฺตีติ ตสฺส ลทฺธิ. กิญฺจาปิ เถรสฺส อยํ ลทฺธิ, น ปน เอตาย ลทฺธิยา อิมํ ปญฺหํ ปุจฺฉติ. ทิฏฺฐิคติโก หิ อุมฺมตฺตกสทิโส. ยถา อุมฺมตฺตโก ปจฺฉึ คเหตฺวา อนฺตรวีถึ โอติณฺโณ โคมยมฺปิ ปาสาณมฺปิ คูถมฺปิ รชฺชุขณฺฑมฺปิ ตํ ตํ มนาปมฺปิ อมนาปมฺปิ คเหตฺวา ปจฺฉิยํว ปกฺขิปติ, เอวเมว ทิฏฺฐิคติโก ยุตฺตมฺปิ อยุตฺตมฺปิ ปุจฺฉติ. โส "กสฺมา อิทํ ๓- ปุจฺฉสี"ติ น นิคฺคเหตพฺโพ, ปุจฺฉิตปุจฺฉิตฏฺฐาเน ปน คหณเมว นิโพเธตพฺพํ. ๔- เตเนว นํ ภควา "กสฺมา เอวํ ปุจฺฉสี"ติ อวตฺวา คหิตคาหเมว ตสฺส โมเจตุํ โน กลฺโล ปโญฺหติอาทิมาห. @เชิงอรรถ: ฉ.ม. รตนจงฺโกฏวเรน ฉ.ม. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติ @ ฉ.ม. อิมํ ฉ.ม. นิเสเธตพฺพํ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๓๖.

ตตฺถ โน กลฺโลติ อยุตฺโต. อาหาเรตีติ อหํ น วทามีติ อหํ โกจิ สตฺโต วา ปุคฺคโล วา อาหารํ อาหาเรตีติ น วทามิ. อาหาเรตีติ จาหํ วเทยฺยนฺติ ยทิ อหํ อาหาเรตีติ วเทยฺยํ. ตตฺรสฺส กลฺโล ปโญฺหติ ตสฺมึ มยา เอวํ วุตฺเต อยํ ปโญฺห ยุตฺโต ภเวยฺย. กิสฺส นุ โข ภนฺเต วิญฺญาณาหาโรติ ภนฺเต อยํ วิญฺญาณาหาโร กตมสฺส ธมฺมสฺส ปจฺจโยติ อตฺโถ. ตตฺร กลฺลํ เวยฺยากรณนฺติ ตสฺมึ เอวํ ปุจฺฉิเต ปเญฺห อิทํ เวยฺยากรณํ ยุตฺตํ "วิญฺญาณาหาโร อายตึ ปุนพฺภวาภินิพฺพตฺติยา ปจฺจโย"ติ. เอตฺถ จ วิญฺญาณาหาโรติ ปฏิสนฺธิจิตฺตํ. อายตึ ปุนพฺภวาภินิพฺพตฺตีติ เตเนว วิญฺญาเณน สหุปฺปนฺนํ นามรูปํ. ตสฺมึ ภูเต สตึ สฬายตนนฺติ ตสฺมึ ปุนพฺภวาภินิพฺพตฺติสงฺขาเต นามรูเป ชาเต สติ สฬายตนํ โหตีติ อตฺโถ. สฬายตนปจฺจยา ผสฺโสติ อิธาปิ ภควา อุตฺตรึ ปญฺหสฺส โอกาสํ เทนฺโต เทสนํ นิฏฺฐาเปสิ. ทิฏฺฐิคติโก หิ นวปุจฺฉํ อุปฺปาเทตุํ น สกฺโกติ, นิฏฺฐานํเยว ๑- ปน คณฺหิตฺวา ปุจฺฉติ, เตนสฺส ภควา โอกาสํ อทาสิ. อตฺโถ ปน สพฺพปเทสุ วุตฺตนเยเนว คเหตพฺโพ. "โก นุ โข ภนฺเต ภวตี"ติ กสฺมา น ปุจฺฉติ? ทิฏฺฐิคติกสฺส หิ สตฺโต นาม ภูโต นิพฺพตฺโตเยวาติ ๒- ลทฺธิ, ตสฺมา อตฺตโน ลทฺธิวิรุทฺธํ อิทนฺติ น ปุจฺฉติ. อปิจ อิทปฺปจฺจยา อิทํ อิทปฺปจฺจยา อิทนฺติ พหูสุ ฐาเนสุ กถิตตฺตา สญฺญตฺตึ อุปคโต, เตนาปิ น ปุจฺฉติ. สตฺถา วาปิ "อิมสฺส พหุํ ปุจฺฉนฺตสฺสาปิ ติตฺติ นตฺถิ, ตุจฺฉปุจฺฉเมว ๓- ปุจฺฉตี"ติ อิโต ปฏฺฐาย เทสนํ เอกาพทฺธํ กตฺวา เทเสสิ. ฉนฺนํ เตฺววาติ ยโต ปฏฺฐาย เทเสนาย อารุฬฺหํ, ๔- ตเมว คเหตฺวา เทสนํ วิวฏฺเฏนฺโต ๕- เอวมาห. อิมสฺมึ ปน สุตฺเต @เชิงอรรถ: ฉ.ม. นิทฺทิฏฺฐํ นิทฺทิฏฺฐํเยว ฏีกา. นิปฺผตฺโตเยวาติ สี. ตุจฺฉเมว @ ฉ.ม. เทสนา อารุฬฺหํ ม. วิวชฺเชนฺโต

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๓๗.

วิญฺญาณนามรูปานํ อนฺตเร เอโก สนฺธิ, เวทนาตณฺหานํ อนฺตเร เอโก ภวชาตีนํ อนฺตเร เอโกติ. ทุติยํ.

             อรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้า ๓๔-๓๗. http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=12&A=759&modeTY=2&pagebreak=1              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=12&A=759&modeTY=2&pagebreak=1              อ่านอรรถกถาแปลไทย :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=31              เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=16&A=277              พระไตรปิฎกฉบับบาลีอักษรไทย :- http://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=16&A=301              The Pali Tipitaka in Roman Character :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=16&A=301              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๖ http://84000.org/tipitaka/read/?index_16

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วไม่แสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]