ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม  
อรรถกถาเล่มที่ ๓๐ ภาษาบาลีอักษรไทย วิมาน.อ. (ปรมตฺถที.)

                          ๗.  สุนิกฺขิตฺตวคฺค
                     ๗๕. ๑. จิตฺตลตาวิมานวณฺณนา
     ยถา วนํ จิตฺตลตํ ปภาสตีติ จิตฺตลตาวิมานํ. ตสฺส กา อุปฺปตฺติ? ภควา
สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน. เตน สมเยน สาวตฺถิยํ อญฺญตโร อุปาสโก ทลิทฺโท
อปฺปโภโค ปเรสํ กมฺมํ กตฺวา ชีวติ. โส สทฺโธ ปสนฺโน ชิณฺเณ วุฑฺเฒ มาตาปิตโร
โปเสนฺโต "อิตฺถิโย นาม ปติกุเล ฐิตา อิสฺสริยํ กโรนฺติ, สสฺสุสสุรานํ
มนาปจารินิโย ทุลฺลภา"ติ มาตาปิตูนํ จิตฺตทุกฺขํ ปริหรนฺโต ทารปริคฺคหํ อกตฺวา
สยเมว เน อุปฏฺฐหติ, สีลานิ รกฺขติ, อุโปสถํ อุปวสติ, ยถาวิภวํ ทานานิ เทติ.
โส อปรภาเค กาลํ กตฺวา ตาวตึเสสุ ทฺวาทสโยชนิเก วิมาเน นิพฺพตฺติ. ตํ
อายสฺมา มหาโมคฺคลฺลาโน เหฏฺฐา วุตฺตนเยน คนฺตฺวา ๒- กตกมฺมํ อิมาหิ คาถาหิ
ปฏิปุจฺฉิ:-
@เชิงอรรถ:  สี.,อิ. สํวิภาคมกาสึ   ม. เตน
     [๑๑๑๔]       "ยถา วนํ จิตฺตลตํ ปภาสติ
                   อุยฺยานเสฏฺฐํ ติทสานมุตฺตมํ
                   ตถูปมํ ตุยฺหมิทํ วิมานํ
                   โอภาสยํ ติฏฺฐติ อนฺตลิกฺเข.
     [๑๑๑๕]        เทวิทฺธิปตฺโตสิ มหานุภาโว
                   มนุสฺสภูโต กิมกาสิ ปุญฺญํ
                   เกนาสิ เอวญฺชลิตานุภาโว
                   วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตี"ติ.
     [๑๑๑๖]  โส เทวปุตฺโต อตฺตมโน    โมคฺคลฺลาเนน ปุจฺฉิโต
             ปญฺหํ ปุฏฺโฐ วิยากาสิ      ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํ.
     [๑๑๑๗]       "อหํ มนุสฺเสสุ มนุสฺสภูโต
                   ทลิทฺโท อตาโณ กปโณ กมฺมกโร อโหสึ
                   ชิณฺเณ จ มาตาปิตโร อภารึ
                   ปิยา จ เม สีลวนฺโต อเหฺสุํ
                   อนฺนญฺจ ปานญฺจ ปสนฺนจิตฺโต
                   สกฺกจฺจ ทานํ วิปุลํ อทาสึ.
     [๑๑๑๘]  เตน เม'ตาทิโส วณฺโณ    เตน เม อิธ มิชฺฌติ
             อุปฺปชฺชนฺติ จ เม โภคา    เย เกจิ มนโส ปิยา.
                            ฯเปฯ
                   เตนมฺหิ เอวญฺชลิตานุภาโว
                   วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี"ติ
โสปิ ตสฺส พฺยากาสิ. เสสํ วุตฺตนยเมว.
                     จิตฺตลตาวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.


             อรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๓๐ หน้า ๓๕๐-๓๕๑. http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=30&A=7383&modeTY=2              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=30&A=7383&modeTY=2              อ่านอรรถกถาแปลไทย :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=75              เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=26&A=2493              พระไตรปิฎกฉบับบาลีอักษรไทย :- http://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=26&A=2554              The Pali Tipitaka in Roman Character :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=26&A=2554              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖ http://84000.org/tipitaka/read/?index_26

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]