ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๕ สุตฺต. องฺ. (๔): สตฺตก-อฏฺฐก-นวกนิปาตา
     [๑๓๕]   ๔๕   เอกํ   สมยํ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ  เชตวเน
อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ  อถโข  โพชฺฌา  อุปาสิกา  เยน  ภควา
เตนุปสงฺกมิ   อุปสงฺกมิตฺวา   ภควนฺตํ  อภิวาเทตฺวา  เอกมนฺตํ  นิสีทิ  ฯ
เอกมนฺตํ  นิสินฺนํ  โข  โพชฺฌํ อุปาสิกํ ภควา เอตทโวจ อฏฺฐงฺคสมนฺนาคโต
โพชฺเฌ   อุโปสโถ   อุปวุตฺโถ   มหปฺผโล  โหติ  มหานิสํโส  มหาชุติโก
มหาวิปฺผาโร ฯ
     {๑๓๕.๑}   กถํ   อุปวุตฺโถ   จ   โพชฺเฌ   อฏฺฐงฺคสมนฺนาคโต
อุโปสโถ    มหปฺผโล   โหติ   มหานิสํโส   มหาชุติโก   มหาวิปฺผาโร
@เชิงอรรถ:  ม. เอวเมตํ เอวเมตํ ฯ    ม. สเทวกสฺสปิสฺส ฯ
อิธ    โพชฺเฌ   อริยสาวโก   อิติ   ปฏิสญฺจิกฺขติ   ยาวชีวํ   อรหนฺโต
ปาณาติปาตํ      ปหาย     ปาณาติปาตา     ปฏิวิรตา     นิหิตทณฺฑา
นิหิตสตฺถา    ลชฺชี    ทยาปนฺนา    สพฺพปาณภูตหิตานุกมฺปิโน    วิหรนฺติ
อหํปชฺช   อิมญฺจ  รตฺตึ  อิมญฺจ  ทิวสํ  ปาณาติปาตํ  ปหาย  ปาณาติปาตา
ปฏิวิรโต    นิหิตทณฺโฑ   นิหิตสตฺโถ   ลชฺชี   ทยาปนฺโน   สพฺพปาณภูต-
หิตานุกมฺปี  วิหรามิ  อิมินาปงฺเคน  อรหตํ  อนุกโรมิ  อุโปสโถ  จ  เม
อุปวุตฺโถ ภวิสฺสตีติ
     {๑๓๕.๒}   อิมินา  ปฐเมน องฺเคน สมนฺนาคโต โหติ ฯเปฯ ยาวชีวํ
อรหนฺโต   อุจฺจาสยนมหาสยนํ   ปหาย   อุจฺจาสยนมหาสยนา   ปฏิวิรตา
นีจเสยฺยํ  กปฺเปนฺติ  มญฺจเก  วา  ติณสนฺถรเก  วา  อหํปชฺช อิมญฺจ รตฺตึ
อิมญฺจ   ทิวสํ  อุจฺจาสยนมหาสยนํ  ปหาย  อุจฺจาสยนมหาสยนา  ปฏิวิรโต
นีจเสยฺยํ   กปฺเปมิ   มญฺจเก   วา   ติณสนฺถรเก   วา   อิมินาปงฺเคน
อรหตํ   อนุกโรมิ   อุโปสโถ   จ   เม   อุปวุตฺโถ   ภวิสฺสตีติ  อิมินา
อฏฺฐเมน  องฺเคน  สมนฺนาคโต  โหติ  ฯ  เอวํ  อุปวุตฺโถ  โข  โพชฺเฌ
อฏฺฐงฺคสมนฺนาคโต   อุโปสโถ   มหปฺผโล   โหติ  มหานิสํโส  มหาชุติโก
มหาวิปฺผาโร ฯ
     {๑๓๕.๓}   กีวมหปฺผโล    โหติ   กีวมหานิสํโส   กีวมหาชุติโก
กีวมหาวิปฺผาโร  เสยฺยถาปิ  โพชฺเฌ  โย  อิเมสํ  โสฬสนฺนํ มหาชนปทานํ
ปหูตสตฺตรตนานํ   อิสฺสราธิปจฺจํ   รชฺชํ   กาเรยฺย   เสยฺยถีทํ   องฺคานํ
มคธานํ  กาสีนํ  โกสลานํ  วชฺชีนํ  มลฺลานํ  เจตีนํ วํสานํ กุรูนํ ปญฺจาลานํ
มจฺฉานํ    สูรเสนานํ    อสฺสกานํ    อวนฺตีนํ   คนฺธารานํ   กมฺโพชานํ
อฏฺฐงฺคสมนฺนาคตสฺส    อุโปสถสฺส   เอตํ   กลํ   นาคฺฆติ   โสฬสึ   ตํ
กิสฺส   เหตุ   กปณํ   โพชฺเฌ   มานุสกํ   รชฺชํ   ทิพฺพํ  สุขํ  อุปนิธาย
ยานิ  โพชฺเฌ  มานุสกานิ  ปญฺญาสํ  วสฺสานิ  จาตุมฺมหาราชิกานํ  เทวานํ
เอโส  เอโก  รตฺตินฺทิโว  ตาย  รตฺติยา  ตึสรตฺติโย มาโส เตน มาเสน
ทฺวาทสมาสิโย   สํวจฺฉโร   เตน  สํวจฺฉเรน  ทิพฺพานิ  ปญฺจ  วสฺสสตานิ
จาตุมฺมหาราชิกานํ   เทวานํ   อายุปฺปมาณํ   ฐานํ  โข  ปเนตํ  โพชฺเฌ
วิชฺชติ  ยํ  อิเธกจฺโจ  อิตฺถี  วา  ปุริโส  วา  อฏฺฐงฺคสมนฺนาคตํ อุโปสถํ
อุปวสิตฺวา   กายสฺส   เภทา   ปรมฺมรณา   จาตุมฺมหาราชิกานํ  เทวานํ
สหพฺยตํ   อุปปชฺเชยฺย   อิทํ   โข  ปน  เมตํ  โพชฺเฌ  สนฺธาย  ภาสิตํ
กปณํ มานุสกํ รชฺชํ ทิพฺพํ สุขํ อุปนิธาย ฯ
     {๑๓๕.๔}   ยํ  โพชฺเฌ  มานุสกํ  วสฺสสตํ  ฯเปฯ  ยานิ  โพชฺเฌ
มานุสกานิ   เทฺว  วสฺสสตานิ  ฯเปฯ  จตฺตาริ  วสฺสสตานิ  ฯเปฯ  อฏฺฐ
วสฺสสตานิ  ฯเปฯ  โสฬส  วสฺสสตานิ  ปรนิมฺมิตวสวตฺตีนํ  เทวานํ  เอโส
เอโก   รตฺตินฺทิโว   ตาย   รตฺติยา  ตึสรตฺติโย  มาโส  เตน  มาเสน
ทฺวาทสมาสิโย  สํวจฺฉโร  เตน  สํวจฺฉเรน  ทิพฺพานิ  โสฬส วสฺสสหสฺสานิ
ปรนิมฺมิตวสวตฺตีนํ  เทวานํ  อายุปฺปมาณํ  ฐานํ  โข  ปเนตํ โพชฺเฌ วิชฺชติ
ยํ  อิเธกจฺโจ  อิตฺถี  วา  ปุริโส วา อฏฺฐงฺคสมนฺนาคตํ อุโปสถํ อุปวสิตฺวา
กายสฺส  เภทา  ปรมฺมรณา  ปรนิมฺมิตวสวตฺตีนํ เทวานํ สหพฺยตํ อุปปชฺเชยฺย
อิทํ  โข  ปน  เมตํ  โพชฺเฌ  สนฺธาย ภาสิตํ กปณํ มานุสกํ รชฺชํ ทิพฺพํ สุขํ
อุปนิธายาติ ฯ
               ปาณํ น หญฺเญ น จาทินฺนมาทิเย
               มุสา น ภาเส น จ มชฺชโป สิยา
               อพฺรหฺมจริยา วิรเมยฺย เมถุนา
               รตฺตึ น ภุญฺเชยฺย วิกาลโภชนํ
               มาลํ น ธารเย น จ คนฺธมาจเร
               มญฺเจ ฉมายํว สเยถ สนฺถเต
               เอตญฺหิ อฏฺฐงฺคิกมาหุโปสถํ
               พุทฺเธน ทุกฺขนฺตคุนา ปกาสิตํ
               จนฺโท จ สูโร จ อุโภ สุทสฺสนา
               โอภาสยนฺตา อนุยนฺติ ยาวตา
               ตโมนุทา เต ปน อนฺตลิกฺขคา
               นเภ ปภาสนฺติ ทิสา วิโรจนา
               เอตมฺหิ ยํ วิชฺชติ อนฺตเร ธนํ
               มุตฺตา มณี เวฬุริยญฺจ ภทฺทกํ
               สิงฺคี สุวณฺณํ อถวาปิ กาญฺจนํ
               ยํ ชาตรูปํ หฏกนฺติ วุจฺจติ
               อฏฺฐงฺคุเปตสฺส อุโปสถสฺส
               กลมฺปิ เต นานุภวนฺติ โสฬสึ
               จนฺทปฺปภา ตารคณาว สพฺเพ
               ตสฺมา หิ นารี จ นโร จ สีลวา
               อฏฺฐงฺคุเปตํ อุปวสฺสุโปสถํ
               ปุญฺญานิ กตฺวาน สุขุทฺรยานิ
               อนินฺทิตา สคฺคมุเปนฺติ ฐานนฺติ ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๓ หน้าที่ ๒๖๕-๒๖๙. http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=23&item=135&items=1&modeTY=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=23&item=135&items=1&modeTY=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=23&item=135&items=1&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=23&item=135&items=1&modeTY=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=135              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓ http://84000.org/tipitaka/read/?index_23

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :