มจร. ๘. เวโรจนอสุรินทสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๑๑. สักกสังยุต]

๑. ปฐมวรรค ๘. เวโรจนอสุรินทสูตร

๘. เวโรจนอสุรินทสูตร ว่าด้วยท้าวเวโรจนะจอมอสูร [๒๕๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของ อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคทรงหลีกเร้นประทับ พักผ่อนอยู่ในที่พักกลางวัน ครั้งนั้น ท้าวสักกะจอมเทพกับท้าวเวโรจนะจอมอสูร เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ แล้วได้ยืนพิงบานประตูคนละข้าง ลำดับนั้น ท้าวเวโรจนะจอมอสูรได้กล่าวคาถานี้ ในสำนักของพระผู้มีพระภาคว่า บุรุษควรพยายามไปจนกว่าประโยชน์จะสำเร็จ ประโยชน์อันงดงามอยู่ที่ความสำเร็จ นี้เป็นถ้อยคำของเวโรจนะ ท้าวสักกะจอมเทพตรัสว่า บุรุษควรพยายามไปจนกว่าประโยชน์จะสำเร็จ ประโยชน์ทั้งหลายอันงดงามอยู่ที่ความสำเร็จ ประโยชน์อื่นที่ยิ่งกว่าขันติไม่มี ท้าวเวโรจนะจอมอสูรกล่าวว่า สรรพสัตว์มีความต้องการในสิ่งนั้นๆ ตามสมควร ส่วนการบริโภคของสรรพสัตว์ มีการปรุงแต่งเป็นอย่างดี ประโยชน์ทั้งหลายอันงดงามอยู่ที่ความสำเร็จ นี้เป็นถ้อยคำของเวโรจนะ ท้าวสักกะจอมเทพตรัสว่า สรรพสัตว์มีความต้องการในสิ่งนั้นๆ ตามสมควร ส่วนการบริโภคของสรรพสัตว์ มีการปรุงแต่งเป็นอย่างดี ประโยชน์ทั้งหลายอันงดงามอยู่ที่ความสำเร็จ ประโยชน์อื่นที่ยิ่งกว่าขันติไม่มี เวโรจนอสุรินทสูตรที่ ๘ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๕ หน้า : ๓๗๑}