มจร. ๒. ปฐมอากาสสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘

๒. ปฐมอากาสสูตร ว่าด้วยอากาศ สูตรที่ ๑ [๒๖๐] “ภิกษุทั้งหลาย ลมชนิดต่างๆ พัดไปในอากาศ คือ ลมมาจากทิศตะวันออกพัดไปบ้าง ลมมาจากทิศตะวันตกพัดไปบ้าง ลมมาจากทิศเหนือพัดไปบ้าง ลมมาจากทิศใต้พัดไปบ้าง ลมเจือฝุ่นพัดไปบ้าง ลมไม่เจือฝุ่นพัดไปบ้าง ลมหนาวพัดไปบ้าง ลมร้อนพัดไปบ้าง ลมอ่อนๆ พัดไปบ้าง ลมแรงพัดไปบ้าง แม้ฉันใด ภิกษุทั้งหลาย เวทนาชนิดต่างๆ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมเกิดขึ้นในกายนี้ คือ สุขเวทนาเกิดขึ้นบ้าง ทุกขเวทนาเกิดขึ้นบ้าง อทุกขมสุขเวทนาเกิดขึ้นบ้าง {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๘ หน้า : ๒๘๖}

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค [๒. เวทนาสังยุต]

๒. รโหคตวรรค ๓. ทุติยอากาสสูตร

ลมหลายชนิด พัดไปในอากาศ คือ ลมมาจากทิศตะวันออกบ้าง ลมมาจากทิศตะวันตกบ้าง ลมมาจากทิศเหนือบ้าง ลมมาจากทิศใต้บ้าง ลมหลายชนิดพัดไป คือ ลมเจือฝุ่นบ้าง ลมไม่เจือฝุ่นบ้าง ลมหนาวบ้าง ลมร้อนบ้าง บางคราวลมแรงบ้าง ลมอ่อนๆ บ้าง แม้ฉันใด เวทนาก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมเกิดขึ้นในกายนี้ คือ สุขเวทนาเกิดขึ้นบ้าง ทุกขเวทนาเกิดขึ้นบ้าง อทุกขมสุขเวทนาเกิดขึ้นบ้าง เมื่อใดภิกษุมีความเพียร ไม่ละสัมปชัญญะ เมื่อนั้นเธอเป็นบัณฑิต กำหนดรู้เวทนาทั้งปวงได้ เธอครั้นกำหนดรู้เวทนาแล้ว ไม่มีอาสวะในปัจจุบัน ตั้งอยู่ในธรรม จบเวท ตายไป ย่อมไม่เข้าถึงการบัญญัติ” ปฐมอากาสสูตรที่ ๒ จบ