มจร. ๑. อุมาปุปผิยเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๓. อุมาปุปผิยวรรค]

๑. อุมาปุปผิยเถราปทาน

๓๓. อุมาปุปผิยวรรค หมวดว่าด้วยพระอุมาปุปผิยะเป็นต้น ๑. อุมาปุปผิยเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระอุมาปุปผิยเถระ (พระอุมาปุปผิยเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๑] ข้าพเจ้าได้เห็นพระพุทธเจ้าพระนามว่าสิทธัตถะ ผู้ไม่ทรงพ่ายแพ้ ผู้เป็นนรชนผู้สูงสุด มีพระหฤทัยมั่นคง ไม่หวั่นไหว กำลังเข้าสมาธิแล้ว [๒] จึงได้ถือดอกสามหาวไปบูชาพระพุทธเจ้า ดอกสามหาวทั้งหมดมียอดรวมกัน ขั้วชี้ขึ้นข้างบน ดอกย้อยลงข้างล่าง [๓] เป็นเครื่องลาดดอกไม้ประดิษฐานอยู่ในอากาศ เป็นเหมือนมีจิตดี ด้วยจิตที่เลื่อมใสนั้น ข้าพเจ้าจึงได้ไปเกิดยังสวรรค์ชั้นดุสิต [๔] ในกัปที่ ๙๔ นับจากกัปนี้ไป ข้าพเจ้าได้ใช้ดอกไม้บูชาไว้ จึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาพระพุทธเจ้า [๕] ในกัปที่ ๕๕ นับจากกัปนี้ไป ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิองค์หนึ่งพระนามว่าสมันตฉทนะ ทรงเป็นใหญ่ในแผ่นดิน มีพลานุภาพมาก [๖] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระอุมาปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ อุมาปุปผิยเถราปทานที่ ๑ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๘๓}