ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๑ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๑)

หน้าที่ ๑๒๗.

ขตฺติยนฺติ เขตฺตานํ อธิปตึ. วุตฺตํ เหตํ "เขตฺตานํ อธิปตีติ โข วาเสฏฺฐ `ขตฺติโย
ขตฺติโย'เตฺวว ทุติยํ อกฺขรํ อุปนิพฺพตฺตนฺ"ติ. ๑- ชาติสมฺปนฺนนฺติ
วาเสฏฺฐขตฺติยชาติยา ๒- ชาติสมฺปนฺนํ. อภิชาตนฺติ ตีณิ กุลานิ อติกฺกมิตฺวา ชาตํ.
       ฐานํ หีติ การณํ วิชฺชติ. มนุสฺสินฺโทติ ๓- มนุสฺสเชฏฺฐโก. ราชทณฺเฑนาติ
รญฺญา ๔- อุทฺธตทณฺเฑน, โส อปฺปโก นาม น โหติ, ทสสหสฺสวีสติสหสฺสปฺปมาโณ
โหติเยว. ตสฺมึ ปกฺกมเต ภุสนฺติ ตสฺมึ ปุคฺคเล พลวํ อุปกฺกมติ. รกฺขํ
ชีวิตมตฺตโนติ อตฺตโน ชีวิตํ รกฺขมาโน ตํ ขตฺติยํ ปริวชฺเชยฺย น ฆเฏยฺย. ๕-
       อุจฺจาวเจหีติ นานาวิเธหิ. วณฺเณหีติ สณฺฐาเนหิ. เยน เกนจิ ๖- หิ
วณฺเณน จรนฺโต โคจรํ ลภติ, ยทิ สปฺปวณฺเณน, ยทิ เทฑฺฑุภวณฺเณน, ยทิ
ธมฺมนิวณฺเณน, อนฺตมโส กลนฺทกวณฺเณนปิ จรติเยว. อาสชฺชาติ ปตฺวา.
พาลนฺติ เยน พาเลน ฆฏิโต, ตํ พาลํ นรํ วา นารึ วา ฑํเสยฺย.
       ปหูตภกฺขนฺติ พหุภกฺขํ. อคฺคิสฺส หิ อภกฺขํ นาม นตฺถิ. ชาลินนฺติ
ชาลวนฺตํ. ปาวกนฺติ ๗- อคฺคึ. ปาวคนฺติปิ ปาโฐ. กณฺหวตฺตนินฺติ วตฺตนีติ มคฺโค,
๘- อคฺคินา คตมคฺโค ๘- กโณฺห โหติ กาฬโก, ตสฺมา "กณฺหวตฺตนี"ติ วุจฺจติ.
      มหา หุตฺวานาติ มหนฺโต หุตฺวา. อคฺคิ หิ เอกทา ยาว พฺรหฺมโลกปฺปมาโณปิ
โหติ. ชายนฺติ ตตฺถ ปาโรหาติ ตตฺถ อคฺคินา ทฑฺเฒ วเน
ปาโรหา ชายนฺติ. ปาโรหาติ ติณรุกฺขาทโย วุจฺจนฺติ. เต หิ อคฺคินา
ทฑฺฒฏฺฐาเน มูลมตฺเตปิ อวสิฏฺเฐ ปาทโต โรหนฺติ ชายนฺติ  วฑฺฒนฺติ, ตสฺมา
"ปาโรหา"ติ วุจฺจนฺติ. ปุน โรหนตฺเถน วา ปาโรหา. อโหรตฺตานํ อจฺจเยติ
รตฺติทิวานํ ๙- อติกฺกเม. นิทาเฆปิ เทเว วุฏฺฐมตฺเต ชายนฺติ.
       ภิกฺขุ ฑหติ เตชสาติ เอตฺถ อกฺโกสนฺตํ ปจฺจกฺโกสนฺโต ภณฺฑนฺตํ
ปฏิภณฺฑนฺโต ปหรนฺตํ ปฏิปฺปหรนฺโต ภิกฺขุ นาม กญฺจิ ๑๐- ภิกฺขุํ เตชสา ๑๑-
ฑหิตุํ น สกฺโกติ. โย ปน อกฺโกสนฺตํ น ปจฺจกฺโกสติ, ภณฺฑนฺตํ น
@เชิงอรรถ:  ที. ปาฏิ. ๑๑/๑๓๑/๘๐ มหาสมฺมตราชา     ฉ.ม., อิ. ตาเยว ขตฺติยชาติยา
@ ฉ.ม. มนุชินฺโท       ฉ.ม. รญฺโญ        ฉ.ม., อิ. ฆฏฺเฏยฺย
@ ฉ.ม., อิ. เยน เยน     อิ. ปวากนฺติ      ๘-๘ ม. โส
@ ฉ.ม., อิ. รตฺตินฺทิวานํ   ๑๐ ฉ.ม., อิ. กิญฺจิ  ๑๑ ฉ.ม. ภิกฺขุเตชสา



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๑๒๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=11&page=127&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=11&A=3309&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=11&A=3309&modeTY=2&pagebreak=1#p127


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๒๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]