ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๒)

หน้าที่ ๒๖๖-๒๖๗.

หน้าที่ ๒๖๖.

ปน กุฏชฏิโล ฉโว อนนฺตมาโย, ตํ ปุจฺฉถาติ. เต คนฺตฺวา มหาปุริสํ ปุจฺฉึสุ "ตุเมฺหหิ ภนฺเต อนฺธการํ กตนฺ"ติ. อาม อยํ อาจริโย มํ อภิสปิ, ตสฺมา มยา กตนฺติ. เต คนฺตฺวา ๑- รญฺโญ อาโรเจสุํ. ราชาปิ อาคนฺตฺวา มหาปุริสํ ตุเมฺหหิ กตํ ภนฺเต"ติ ปุจฺฉิ. อาม มหาราชาติ. กสฺมา ภนฺเตติ. อิมินา อภิสปิโตมฺหิ, สเจ มํ เอโส ขมาเปสฺสติ, สูริยํ วิสฺสชฺเชสฺสามีติ. ราชา "ขมาเปถ ภนฺเต เอตนฺ"ติ อาห. อิตโร "มาทิโส ชาติมา กึ เอวรูปํ จณฺฑาลํ ขมาเปสฺสติ, น ขมาเปมี"ติ, อาห. อถ นํ มนุสฺสา "น กึ ตฺวํ อตฺตโน รุจิยา ขมาเปสฺสสี"ติ วตฺวา หตฺเถสุ จ ปาเทสุ จ คเหตฺวา ปาทมูเล นิปชฺชาเปตฺวา "ขมาเปหี"ติ อาหํสุ. โส นิสฺสทฺโท นิปชฺชิ. ปุนปิ นํ "ขมาเปหี"ติ อาหํสุ. ตโต "ขม มยฺหํ อาจริยา"ติ อาห. มหาปุริโส "อหํ ตาว ตุยฺหํ ขมิตฺวา สูริยํ วิสฺสชฺเชสฺสามิ, สูริเย ปน อุคฺคเต ตว สีสํ สตฺตธา ผลิสฺสตี"ติ วตฺถา "อิมสฺส สีสปฺปมาณํ มตฺติกาปิณฑํ มตฺถเก ฐเปตฺวา เอตํ นทิยา คลปฺปมาเณ อุทเก ฐเปถา"ติ อาห. มนุสฺสา ตถา อกํสุ. เอตฺตาวตา สรฏฺฐกํ ราชพลํ สนฺนิปติ. มหาปุริโส สูริยํ มุญฺจิ. สูริยรํสี อาคนฺตฺวา มตฺติกาปิณฺฑํ ปหริ. โส สตฺตธา ภิชฺชิ. ตาวเทว โส นิมฺมุชฺชิตฺวา เอเกน ติตฺเถน อุตฺตริตฺวา ปลายิ. สตฺถา อิมํ วตฺถุํ อาหริตฺวา "อิทานิ ตาว ตฺวํ ภิกฺขูนํ สนฺติเก ปริภาสํ ลภสิ, ปุพฺเพ ๒- ปนาสิ ๓- อิมํ โกธํ นิสฺสาย รฏฺฐโต ปพฺพาชิโต"ติ อนุสนฺธึ ฆเฏตฺวา อถ นํ โอวทนฺโต น โข เต ตํ ติสฺส ปติรูปนฺติอาทิมาห. นวมํ. ๑๐. เถรนามกสุตฺตวณฺณนา [๒๔๔] ทสเม วณฺณวาทีติ หานิสํสวาที. ยํ อตีตํ ตํ ปหีนนฺติ อตีเต ขนฺธปญฺจเก ฉนฺทราคปฺปหาเนน ตํ ปหีนํ นาม โหติ. อนาคตนฺติ @เชิงอรรถ: อิ. เต อาคนฺตฺวา ฉ.ม.,อิ. ปุพฺเพปิ ฉ.ม. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติ

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๒๖๗.

อนาคตํ ๑- ขนฺธปญฺจกํ ตตฺถ ฉนฺทราคปฏินิสฺสคฺเคน ปฏินิสฺสฏฺฐํ นาม โหติ. สพฺพาภิภุนฺติ สพฺพา ขนฺธายตนธาตุโย จ ตโย ภเว จ อภิภวิตฺวา ฐิตํ. สพฺพวิทุนฺติ ตํ วุตฺตปฺปการํ สพฺพํ วิทิตํ ปากฏํ กตฺวา ฐิตํ. สพฺเพสุ ธมฺเมสูติ เตเสฺวว สพฺพธมฺเมสุ ๒- ตณฺหาทิฏฺฐิเลเปหิ อนุปลิตฺตํ. สพฺพํ ชหนฺติ ตเทว สพฺพํ ตตฺถ ฉนฺทราคปฺปหาเนน ชหิตฺวา ฐิตํ. ตณฺหกฺขเย วิมุตฺตนฺติ ตณฺหกฺขยสงฺขาเต นิพฺพาเน ตทารมฺมณาย วิมุตฺติยา วิมุตฺตํ. ทสมํ. ๑๑. มหากปฺปินสุตฺตวณฺณนา [๒๔๕] เอกาทสเม มหากปฺปิโนติ เอวํนามโก อภิญฺญาพลปฺปตฺโต อสีติมหาสาวกานํ อพฺภนฺตโร มหาเถโร. โส กิร คิหิกาเล กุกฺกุฏวตีนคเร ติโยชนสติกํ รชฺชํ กาเรสิ. ๓- ปจฺฉิมภวิกตฺตา ปน ตถารูปํ สาสนํ โสตุํ โอหิตโสโตว ๔- วิจรติ. อเถกทิวสํ อมจฺจสหสฺสปริวุโต อุยฺยานกีฬิกํ อคมาสิ. ตทา จ มชฺฌิมเทสโต ชงฺฆวาณิชา ตํ นครํ คนฺตฺวา ภณฺฑํ ปฏิสาเมตฺวา "ราชานํ ปสฺสิสฺสามา"ติ ปณฺณาการหตฺถา ราชกุลทฺวารํ คนฺตฺวา "ราชา อุยฺยานํ คโต"ติ สุตฺวา อุยฺยานํ คนฺตฺวา ทฺวาเร ฐิตา ปฏิหารสฺส อโรจยึสุ. อถ รญฺโญ นิเวทิเต ราชา ปกฺโกสาเปตฺวา นิยฺยาติตปณฺณากาเร วนฺทิตฺวา ฐิเต "ตาตา กุโต อาคตตฺถา"ติ ปุจฺฉิ. สาวตฺถิโต เทวาติ. กจฺจิ โว รฏฺฐํ สุภิกฺขํ ธมฺมิโกราชาติ. อาม เทวาติ. อตฺถิ ปน ตุมฺหากํ เทเส กิญฺจิ สาสนนฺติ. อตฺถิ เทว, น ปน สกฺกา อุจฺฉิฏฺฐมุเขหิ กเถตุนฺติ. ราชา สุวณฺณภิงฺคาเรน อุทกํ ทาเปสิ. เต มุขํ วิกฺขาเลตฺวา ทสพลาภิมุขา อญฺชลึ ปคฺคณฺหิตฺวา "เทว อมฺหากํ เทเส พุทฺธรตนํ นาม อุปฺปนฺนนฺ"ติ อาหํสุ. รญฺโญ "พุทฺโธ"ติ วจเน สุตมตฺเต @เชิงอรรถ: ฉ.ม.,อิ. อนาคตมฺปิ ฉ.ม. ธมฺเมสุ @ ฉ.ม.,อิ อกาสิ ฉ.ม.,อิ. โอหิตโสโต


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๒๖๖-๒๖๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=266&pages=2&modeTY=2&pagebreak=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=5869&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=5869&modeTY=2&pagebreak=1#p266


จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๖๖-๒๖๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]