อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๓๙.

ตสฺมึ เถเร กุปิเต ตํ วูปสเมตุํ อสกฺโกนฺตา เต ภิกฺขู เยน ธมฺมราชสฺส ธมฺมเสนาปติ อายสฺมา สาริปุตฺโต, เตนุปสงฺกมึสุ. เอวํ ขฺวาหนฺติ ^๑- เตสํ ภิกฺขูนํ สนฺติเก วิย เถรสฺส สมฺมุขา ปคฺคยฺห วตฺตุํ อสกฺโกนฺโต โอลมฺพนฺเตน หทเยน "เอวํ ขฺวาหนฺ"ติ อาห. ตํ กึ มญฺญสิ อาวุโสติ อิทํ เถโร ตสฺส วจนํ สุตฺวา "นายํ อตฺตโน ลทฺธิยํ โทสํ ปสฺสติ, ธมฺมเทสนายสฺส ตํ ปากฏํ กริสฺสามี"ติ จินฺเตตฺวา ติปริวฏฺฏเทสนํ เทเสตุํ อารภิ. ตํ กึ มญฺญสิ อาวุโส ยมก, รูปํ ตถาคโตติ อิทํ กสฺมา อารทฺธํ? อนุโยควตฺตํ ทาปนตฺถํ. ติปริวฏฺฏเทสนาวสานสฺมึ หิ เถโร โสตาปนฺโน ชาโต. อถ นํ อนุโยควตฺตํ ทาเปตุํ "ตํ กึ มญฺญสี"ติอาทิมาห. ตถาคโตติ สตฺโต. รูปํ เวทนา สญฺญา สงฺขารา วิญฺญาณนฺติ อิเม ปญฺจกฺขนฺเธ สมฺปิณฺเฑตฺวา "ตถาคโต"ติ สมนุปสฺสีติ ปุจฺฉติ. เอตฺถ จ เต อาวุโสติ อิทํ เถรสฺส อนุโยเค ภุมฺมํ. อิทํ วุตฺตํ โหติ:- เอตฺถ จ เต เอตฺตเก ฐาเน ทิฏฺเฐว ธมฺเม สจฺจโต ถิรโต สตฺเต อนุปลพฺภิยมาเนติ. สเจ ตํ อาวุโสติ อิทเมตํ อญฺญํ พฺยากราเปตุกาโม ปุจฺฉติ. ยํ ทุกฺขํ ตํ นิรุทฺธนฺติ ยํ ทุกฺขํ, ตเทว นิรุทฺธํ, อญฺโญ สตฺโต นิรุชฺฌนโก นาม นตฺถิ, เอวํ พฺยากเรยฺยนฺติ อตฺโถ. เอตสฺเสว อตฺถสฺสาติ เอตสฺส ปฐมมคฺคสฺส. ภิยฺโยโส มตฺตาย ญาณายาติ อติเรกปฺปมาณสฺส ญาณสฺส อตฺถาย, สหวิปสฺสนกานํ อุปริ จ ติณฺณํ มคฺคานํ อาวิภาวตฺถายาติ อตฺโถ. อารกฺขสมฺปนฺโนติ อนฺโตอารกฺเขน เจว พหิอารกฺเขน จ สมนฺนาคโต. อโยคกฺเขมกาโมติ จตูหิ โยเคหิ เขมภาวํ อนิจฺฉนฺโต. ปสยฺหาติ ปสยฺหิตฺวา อภิภวิตฺวา. อนุปขชฺชาติ อนุปวิสิตฺวา. ปุพฺพุฏฺฐายีติอาทีสุ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํ ทิสฺวา อาสนโต ปฐมตรํ วุฏฺฐาตีติ ปุพฺพุฏฺฐายี. ตสฺส อาสนํ ทตฺวา ตสฺมึ นิสินฺเน ปจฺฉา นิปตติ @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. เอวํ พฺยาโขติ, เอวมุปริปิ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๓๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=339&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=7486&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=7486&modeTY=2&pagebreak=1#p339