อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๑๑๑.

วิหารทานํ สํฆสฺส อคฺคํ พุทฺเธน วณฺณิตํ ตสฺมา หิ ปณฺฑิโต โปโส สมฺปสฺสํ อตฺถมตฺตโน. วิหาเร การเย รมฺเม วาสเยตฺถ พหุสฺสุเต เตสํ อนฺนญฺจ ปานญฺจ วตฺถเสนาสนานิ จ. ทเทยฺย อุชุภูเตสุ วิปฺปสนฺเนน เจตสา เต ตสฺส ธมฺมํ เทเสนฺติ สพฺพทุกฺขาปนูทนํ. ยํ โส ธมฺมํ อิธญฺญาย ปรินิพฺพาติ อนาสโว"ติ ^๑- เอวํ "อยมฺปิ อาวาเส อานิสํโส, อยมฺปิ อาวาเส อานิสํโส"ติ พหุเทว รตฺตึ อติเรกตรํ ทิยฑฺฒยามํ อาวาสานิสํสกถํ กเถสิ. ตตฺถ อิมา ตาว คาถาย สงฺคหํ อารูฬฺหา, ปกิณฺณกธมฺมเทสนา ปน สงฺคหํ นาโรหติ. สนฺทสฺเสตฺวาติอาทีนิ วุตฺตฏฺฐาเนว. อภิกฺกนฺตาติ อติกฺกนฺตา เทฺว ยามา คตา. ยสฺส ทานิ กาลํ มญฺญถาติ ยสฺส ตุเมฺห คมนสฺส กาลํ มญฺญถ, คมนกาโล ตุมฺหากํ, คจฺฉถาติ วุตฺตํ โหติ. กสฺมา ปน ภควา เต อุยฺโยเชสีติ? อนุกมฺปาย. สุขุมาลา หิ เต, ติยามรตฺตึ นิสีทิตฺวา วีตินาเมนฺตานํ สรีเร อาพาโธ อุปฺปชฺเชยฺย, ภิกฺขุสํโฆปิ มหา, ตสฺส ฐานนิสชฺชานํ โอกาโส ลทฺธุํ วฏฺฏตีติ อุภยานุกปฺปาย อุยฺโยเชสิ. วิคตถินมิทฺโธติ ตตฺร กิร ภิกฺขู ยามทฺวยํ ฐิตาปิ นิสินฺนาปิ อจาลยึ, ^๒- ปจฺฉิมยาเม ปน อาหาโร ปริณมติ, ตสฺส ปริณตตฺตา ภิกฺขุสํโฆ วิคตถินมิทฺโธ ชาโตติ อการณเมตํ. พุทฺธานํ หิ กถํ สุณนฺตสฺส กายิกเจตสิกทรถา น โหนฺติ, กายจิตฺตลหุตาทโย อุปฺปชฺชนฺติ, เตน เตสํ เทฺว ยาเม ฐิตานมฺปิ นิสินฺนานมฺปิ @เชิงอรรถ: ^๑ วิ. จูฬ. ๗/๒๙๕/๖๑ ^๒ สี. อาลสึสุ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๑๑๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=111&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=2418&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=2418&modeTY=2&pagebreak=1#p111