ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๑๕ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๒)

หน้าที่ ๓๗๖.

อวสวุตฺตนฏฺเน อนตฺตโต. เอตฺถ จ "อนิจฺจโต ปโลกโต"ติ ทฺวีหิ ปเทหิ อนิจฺจลกฺขณํ
กถิตํ, "สุญฺโต อนตฺตโต"ติ ทฺวีหิ อนตฺตลกฺขณํ, เสเสหิ ทุกฺขลกฺขณํ
กถิตนฺติ เวทิตพฺพํ. สมนุปสฺสตีติ าเณน ปสฺสติ. เอวํ ปญฺจกฺขนฺเธ ติลกฺขณํ
อาโรเปตฺวา ปสฺสนฺโต ตโย มคฺเค ตีณิ ผลานิ สจฺฉิกโรติ. สุทฺธาวาสานํ เทวานํ
สหพฺยตํ อุปปชฺชตีติ ตตฺถ ิโต จตุตฺถชฺฌานํ ภาเวตฺวา อุปปชฺชติ.
                      ๕-๖. เมตฺตาสุตฺตทฺวยวณฺณนา
     [๑๒๕-๑๒๖] ปญฺจเม ปมชฺฌานวเสน เมตฺตา, ทุติยาทิวเสน กรุณาทโย
ทสฺสิตา. ฉฏฺ จตุตฺเถ วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพํ.
                    ๗. ปมตถาคตอจฺฉริยสุตฺตวณฺณนา
     [๑๒๗] สตฺตเม ปาตุภาวาติ ปาตุภาเวน. กุจฺฉึ โอกฺกมตีติ เอตฺถ กุจฺฉึ
โอกฺกนฺโต โหตีติ อตฺโถ. โอกฺกนฺเต หิ ตสฺมึ เอวํ โหติ, โอกฺกมมาเน. ๑-
อปฺปมาโณติ วุฑฺฒิปฺปมาโณ, วิปุโลติ อตฺโถ. อุฬาโรติ ตสฺเสว เววจนํ. เทวานํ
เทวานุภาวนฺติ เอตฺถ เทวานํ อปฺปมาณานุภาโว ๒-:- นิวตฺถวตฺถสฺส ปภา
ทฺวาทสโยชนานิ ผรติ, ตถา สรีรสฺส, ตถา วิมานสฺส, ตํ อติกฺกมิตฺวาติ อตฺโถ.
โลกนฺตริกาติ ติณฺณํ ติณฺณํ จกฺกวาฬานํ อนฺตรา เอเกโก โลกนฺตริโก โหติ,
ติณฺณํ ติณฺณํ สกฏจกฺกานํ ปตฺตานํ วา อญฺมญฺ อาหจฺจ ปิตานํ มชฺเฌ
โอกาโส วิย. โส ปน โลกนฺตริกนิรโย ปริมาณโต อฏฺโยชนสหสฺสปฺปมาโณ โหติ.
อฆาติ นิจฺจวิวฏา. อสํวุตาติ เหฏฺาปิ อปฺปติฏฺา. อนฺธาการาติ ตมภูตา.
อนฺธการติมิสาติ จกฺขุวิญฺาณุปฺปตฺตินิวารณโต อนฺธภาวกรณติมิสาย สมนฺนาคตา. ตตฺถ
กิร จกฺขุวิญฺาณํ น ชายติ. เอวํมหิทฺธิกานนฺติ จนฺทิมสุริยา กิร เอกปฺปหาเรเนว
ตีสุ ทีเปสุ ปญฺายนฺติ, เอวํมหิทฺธิกา. เอเกกาย ทิสาย นว นว
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. น โอกฺกมมาเน       ฉ.ม. อยมานุภาโว



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๗๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=15&page=376&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=15&A=8661&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=15&A=8661&pagebreak=1#p376


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๗๖.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]