อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๑๙๙.

ปุตฺตภาติเกสุ เมตฺตํ ปฏิลภิตฺวา กาลํ กตฺวา ^๑- เทวมนุสฺเสสุ นิพฺพตฺตนฺติ. เทวตาโย อากาเสน จรนฺติโย อาโรเจนฺติ "น อิทํ านํ สสฺสตํ น นิวทฺธํ, เมตฺตํ ภาเวถ, กรุณํ, มุทิตํ, อุเปกฺขํ ภาเวถา"ติ. เต เมตฺตาทโย ภาเวตฺวา ตโต จุตา พฺรหฺมโลเก นิพฺพตฺตนฺติ. พีชคามาติ เอตฺถ พีชคามา นาม ปญฺจ พีชชาตานิ. ภูตคาโม นาม ยงฺกิญฺจิ นิกฺขนฺตมูลปณฺณํ หรีตกํ. โอสธิติณวนปฺปตโยติ เอตฺถ โอสธีติ โอสถรุกฺขา. ติณาติ พหิสารา ตาลนาฬิเกราทโย. วนปฺปตโยติ วนเชฏฺกรุกฺขา. กุนฺนทิโยติ เปตฺวา ปญฺจ มหานทิโย อวเสสา นินฺนคา. กุโสพฺภาติ ^๒- เปตฺวา สตฺต มหาสเร อวเสสา รหทาทโย. ทุติโย สูริโยติอาทีสุ ทุติยสูริยกาเล เอโก อุเทติ, เอโก อตฺถงฺคเมติ. ตติยกาเล เอโก อุเทติ, เอโก อตฺถงฺคเมติ, เอโก มชฺเฌ โหติ. จตุตฺถกาเล จตุกุลิเก คาเม จตฺตาโร ปิณฺฑจาริกา ทิวารปฏิปาฏิยา ิตา วิย โหนฺติ. ปญฺจมาทิกาเลปิ เอเสว นโย. ปลุชฺชนฺตีติ ฉิชฺชิตฺวา ^๓- ปตนฺติ. เนว ฉาริกา ปญฺายติ น มสีติ จกฺกวาฬมหาปวี สิเนรุปพฺพตราชา หิมวา จกฺกวาฬปพฺพโต ฉ กามสคฺคา ปมชฺฌานภูมิกพฺรหฺมโลกาติ เอตฺตเก าเน ทฑฺเฒ อจฺฉราย คเหตพฺพมตฺตาปิ ฉาริกา วา องฺคาโร วา น ปญฺายติ. โก มนฺตา โก สทฺธาตาติ โก ตสฺส สทฺธาปนตฺถาย สมตฺโถ, โก วา ตสฺส สทฺธาตา. อญฺตฺตร ทิฏฺปเทหีติ ทิฏฺปเท โสตาปนฺเน อริยสาวเก เปตฺวา โก อญฺเ สทฺทหิสฺสตีติ อตฺโถ. วีตราโคติ วิกฺขมฺภนวเสน วีตราโค. สาสนํ อาชานึสูติ อนุสิฏฺึ ชานึสุ, พฺรหฺมโลกสหพฺยตาย มคฺคํ ปฏิปชฺชึสุ. สมสมคติโยติ ^๔- ทุติยกภเว ^๕- สพฺพากาเรน สมคติโก เอกคติโก. อุตฺตริ เมตฺตํ ภาเวยฺยนฺติ ปมชฺฌานโต อุตฺตริ ยาว ติกจตุกฺกชฺฌานํ ปณีตํ กตฺวา เมตฺตํ ภาเวยฺยํ. จกฺขุมาติ ปญฺจหิ จกฺขูหิ จกฺขุมา. @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. กาลกตา ^๒ สี. กุสฺสุพฺภา @^๓ ฉ.ม. ฉิชฺชิตฺวา ฉิชฺชิตฺวา ^๔ สี. สมคติโยติ ^๕ ฉ.ม. ทุติยตฺตภาเว

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๑๙๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=199&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=4439&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=4439&pagebreak=1#p199