อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
องฺ.อ. (มโนรถ.๓)
หน้าที่ ๙๔.

                        ๒๖. ๖. อุปสมฺปทาวคฺค
                   ๑-๓. อุปสมฺปาเทตพฺพสุตฺตาทิวณฺณนา
     [๒๕๑-๒๕๓] ฉฏฺสฺส ปเม อุปสมฺปาเทตพฺพนฺติ อุปชฺฌาเยน หุตฺวา
อุปสมฺปาเทตพฺพํ. ทุติเย นิสฺสโย ทาตพฺโพติ อาจริเยน หุตฺวา นิสฺสโย
ทาตพฺโพ. ตติเย สามเณโร อุปฏฺาเปตพฺโพติ อุปชฺฌาเยน หุตฺวา สามเณโร
คเหตพฺโพ. อิติ อิมานิ ตีณิปิ สุตฺตานิ ปมโพธิยํ ขีณาสววเสน วุตฺตานิ.
จตุตฺถาทีนิ อนุปทวณฺณนาโต อุตฺตานตฺถาเนว.
                       ๑. สมุติเปยฺยาลาทิวณฺณนา
     [๒๗๒] ภตฺตุทฺเทสกาทีนํ วินิจฺฉยกถา สมนฺตปาสาทิกาย วินยฏฺกถาย
วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพาติ. สมฺมโต น เปเสตพฺโพติ ปกติยา สมฺมโต "คจฺฉ
ภตฺตานิ อุทฺทิสาหี"ติ น เปเสตพฺโพ.
     [๒๗๓-๒๘๕] สาฏิยคฺคาหาปโกติ วสฺสิกสาฏิกาย คาหาปโก. ปตฺตคฺคาหาปโกติ
"โย จ ตสฺสา ภิกฺขุปริสาย ปตฺตปริยนฺโต, โส จ ตสฺส ภิกฺขุโน ปทาตพฺโพ"ติ เอตฺถ
วุตฺตปตฺตคฺคาหาปโก.
     [๒๙๓-๓๐๒] อาชีวโกติ นคฺคปริพฺพาชโก. นิคณฺโติ ปุริมภาคปฏิจฺฉนฺโน.
มุณฺฑสาวโกติ นิคณฺสาวโก. ชฏิลโกติ ตาปโส. ปริพฺพาชโกติ ฉนฺนปริพฺพาชโก.
มาคณฺฑิกาทโยปิ ติตฺถิยาเอว. เอเตสํ ปน สีเลสุ ปริปูรการิตาย อภาเวน สุกฺกปกฺโข
น คหิโต. เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวาติ.
                   มโนรถปูรณิยา องฺคุตฺตรนิกายฏฺกถาย
                      ปญฺจกนิปาตวณฺณนา นิฏฺิตา.
                      --------------------


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๙๔.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=94&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=2087&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=2087&pagebreak=1#p94