อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
วินย.อ. (สมนฺต.๒)
หน้าที่ ๓๒๘-๓๒๙.

หน้าที่ ๓๒๘.
กโรนฺโต อาปนฺโนติ วุตฺเต กํ ภณถาติ วทติ ฯ ตโต ตํ
ภณามาติ วุตฺเต กึ ภณถาติ วทติ ฯ อปิเจตฺถ อยํ ปาลิมุตฺตโกปิ
อญฺเนญฺ ปฏิจรณวิธิ ฯ ภิกฺขูหิ ตว สิปาฏิกาย กหาปโณ
ทิฏฺโ กิสฺเสวมสารุปฺปํ กโรสีติ วุตฺโต สุทฏฺ ภนฺเต น
ปเนโส กหาปโณ ติปุมณฺฑลํ เอตนฺติ ภณนฺโต วา ตฺวํ สุรํ
ปิวนฺโต ทิฏฺโ กิสฺเสวมสารุปฺปํ กโรสีติ วุตฺโต สุทิฏฺโ ภนฺเต
น ปเนสา สุรา เภสชฺชตฺถาย สมฺปาทิตํ อริฏฺนฺติ ภณนฺโต วา
ตฺวํ ปฏิจฺฉนฺเน อาสเน มาตุคาเมน สทฺธึ นิสินฺโน ทิฏฺโ
กิสฺเสวมสารุปฺปํ กโรสีติ วุตฺโต เยน ทิฏฺ สุทิฏฺ วิญฺู
ปเนตฺถ ทุติโย อตฺถิ โส กิสฺส น ทิฏฺโติ ภณนฺโต วา
อีทิสํ ตยา กิญฺจิ ทิฏฺนฺติ ปุฏฺโ น สุณามีติ โสตมุปเนนฺโต
วา โสตทฺวาเร ปุจฺฉนฺตานํ จกฺขุํ อุปเนนฺโต วา อญฺเนญฺ
ปฏิจรตีติ เวทิตพฺโพ ฯ {๙๘} อญฺวาทเก วิเหสเก ปาจิตฺติยนฺติ
เอตฺถ อญฺ วทตีติ อญฺวาทกํ ฯ อญฺเนญฺ ปฏิจรณสฺเสตํ
นามํ ฯ วิเหสตีติ วิเหสกํ ฯ ตุณฺหีภูตสฺเสตํ นามํ ฯ ตสฺมึ
อญฺวาทเก วิเหสเก ฯ ปาจิตฺติยนฺติ วตฺถุทฺวเย ปาจิตฺติยทฺวยํ
วุตฺตํ ฯ อญฺวาทกํ โรเปตูติ อญฺวาทกํ อาโรเปตุ ปติฏฺาเปตูติ
อตฺโถ ฯ วิเหสกํ โรเปตูติ เอตสฺมึปิ เอเสว นโย ฯ {๑๐๐} อโรปิเต
อญฺวาทเกติ กมฺมวาจาย อนาโรปิเต อญฺวาทเก ฯ อโรปิเต
วิเหสเกติ เอตสฺมิมฺปิ เอเสว นโย ฯ {๑๐๑} ธมฺมกมฺเม ธมฺมกมฺมสญฺีติ
อาทีสุ ยนฺตํ อญฺวาทกวิเหสกโรปนกมฺมํ กตํ ตญฺเจ ธมฺมกมฺมํ
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๓๒๙.
โหติ โส จ ภิกฺขุ ตสฺมึ ธมฺมกมฺมสญฺี อญฺวาทกญฺจ
วิเหสกญฺจ กโรติ อถสฺส ตสฺมึ อญฺวาทเก จ วิเหสเก จ
อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ อิมินา นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ
     {๑๐๒} อชานนฺโต ปุจฺฉตีติ อาปตฺตึ อาปนฺนภาวํ อชานนฺโตเยว กึ ตุมฺเห
ภณถ อหํ น ชานามีติ ปุจฺฉติ ฯ คิลาโน น กเถตีติ มุเข
ตาทิโส พฺยาธิ โหติ เยน กเถตุํ น สกฺโกติ ฯ สงฺฆสฺส
ภณฺฑนํ วาติ อาทีสุ สงฺฆมชฺเฌ กถิเต ตปฺปจฺจยา สงฺฆสฺส ภณฺฑนํ
วา ฯเปฯ วิวาโท วา ภวิสฺสติ โส มา อโหสีติ มญฺมาโน
น กเถตีติ อิมินา นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ เสสํ อุตฺตานเมวาติ ฯ
ติสมุฏฺานํ กายจิตฺตโต วาจาจิตฺตโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺาติ
สิยา กิริยา สิยา อกิริยา อญฺเนญฺ ปฏิจรนฺตสฺส หิ กิริยา
โหติ ตุณฺหีภาเวน วิเหเสนฺตสฺส อกิริยา สญฺาวิโมกฺขํ สจิตฺตกํ
โลกวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ อกุสลจิตฺตํ ทุกฺขเวทนนฺติ ฯ
                  อญฺวาทสิกฺขาปทํ ทุติยํ ฯ
     {๑๐๓} ตติยสิกฺขาปเท ฯ ทพฺพํ มลฺลปุตฺตํ ภิกฺขู อุชฺฌาเปนฺตีติ
ฉนฺทาย ทพฺโพ มลฺลปุตฺโตติ อาทีนิ วทนฺตา ตํ อายสฺมนฺตํ เตหิ
ภิกฺขูหิ อวชานาเปนฺติ อวญฺาย โอโลกาเปนฺติ ลามกโต วา
จินฺตาเปนฺตีติ อตฺโถ ฯ ลกฺขณํ ปเนตฺถ สทฺทสตฺถานุสาเรน
เวทิตพฺพํ ฯ โอชฺฌาเปนฺตีติปิ ปาโ ฯ อยเมว อตฺโถ ฯ ฉนฺทายาติ
ฉนฺเทน ปกฺขปาเตน ฯ เตน อตฺตโน สนฺทิฏฺสมฺภตฺตานํ ปณีตานิ
ปญฺาเปตีติ อธิปฺปาโย ฯ ขิยฺยนฺตีติ ฉนฺทาย ทพฺโพ มลฺลปุตฺโตติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๒๘-๓๒๙.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=328&pages=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=6907&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=6907&pagebreak=1#p328