อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๗๐.

สมคฺคมฺหยฺยาติ วจเนน หิ โอวาทํ ปจฺจาสึสนฺติ ฯ ตสฺมา เปตฺวา โอวาทํ อญฺ ธมฺมํ ภณนฺตสฺส ทุกฺกฏํ ฯ โอวาทํ อนิยฺยาเทตฺวาติ เอส ภคินิโย โอวาโทติ อวตฺวา ฯ {๑๕๐} อธมฺมกมฺเมติ อาทีสุ ภิกฺขุโนวาทกสมฺมติกมฺมํ กมฺมนฺติ เวทิตพฺพํ ฯ ตตฺถ อธมฺมกมฺเม ทฺวินฺนํ นวกานํ วเสน อฏฺารส ปาจิตฺติยานิ ฯ ธมฺมกมฺเม ทุติยสฺส นวกสฺส อวสานปเท อนาปตฺติ ฯ เสเสสุ สตฺตรส ทุกฺกฏานิ ฯ {๑๕๒} อุทฺเทสํ เทนฺโตติ อฏฺนฺนํ ครุธมฺมานํ ปาลึ อุทฺทิสนฺโต ฯ ปริปุจฺฉํ เทนฺโตติ ตสฺสาเยว ปคุณาย ครุธมฺมปาลิยา อฏฺกถํ ภณนฺโตติ อตฺโถ ฯ โอสาเรหิ อยฺยาติ วุจฺจมาโน โอสาเรตีติ เอวํ วุจฺจมาโน อฏฺครุธมฺมปาลึ โอสาเรตีติ อตฺโถ ฯ เอวํ อุทฺเทสํ เทนฺโต ปริปุจฺฉํ เทนฺโต โย จ โอสาเรหีติ วุจฺจมาโน อฏฺครุธมฺมํ ภณติ ตสฺส ปาจิตฺติเยน อนาปตฺติ ฯ อญฺ ธมฺมํ ภณนฺตสฺส ทุกฺกเฏน อนาปตฺติ ฯ ปญฺหํ ปุจฺฉติ ปญฺหํ ปุฏฺโ กเถตีติ ภิกฺขุนี ครุธมฺมนิสฺสิตํ วา ขนฺธาทินิสฺสิตํ วา ปญฺหํ ปุจฺฉติ ฯ ตํ โย ภิกฺขุ กเถติ ตสฺสาปิ อนาปตฺติ ฯ อญฺสฺสตฺถาย ภณนฺตนฺติ จตุปฺปริสาย ธมฺมํ เทเสนฺตํ ภิกฺขุํ อุปสงฺกมิตฺวา ภิกฺขุนิโย สุณนฺติ ฯ ตตฺราปิ ภิกฺขุสฺส อนาปตฺติ ฯ สิกฺขมานาย สามเณริยาติ เอตาสํ เทเสนฺตสฺสาปิ อนาปตฺติ ฯ เสสํ อุตฺตานตฺถเมว ฯ ปทโสธมฺมสมุฏฺานํ วาจโต จ วาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺาติ กิริยา โนสญฺาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๗๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=370&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=7798&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=7798&pagebreak=1#p370