ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๒๑ ภาษาบาลี อักษรไทย ธ.อ.๔ ปณฺฑิต-สหสฺสวคฺค

หน้าที่ ๑๑๒-๑๑๓.

หน้าที่ ๑๑๒.

กโรสีติ ปุจฺฉิ. "อาม ภนฺเตติ. "กึ กโรสีติ. "ยิฏฺยาคํ ยชามีติ. ตทา กิร ตํ ยาคํ มหาปริจฺจาเคน ยชนฺติ. อิโต ปรํ เถโร ปุริมนเยเนว ปุจฺฉิตฺวา ตํ สตฺถุ สนฺติกํ เนตฺวา ตํ ปวตฺตึ อาโรเจตฺวา "อิมสฺส ภนฺเต พฺรหฺมโลกมคฺคํ กเถถาติ อาห. สตฺถา "พฺราหฺมณ เอวํ กิราติ ปุจฺฉิตฺวา, "อามาติ วุตฺเต, "พฺราหฺมณ ตยา สํวจฺฉรํ ยิฏฺยาคํ ยชนฺเตน โลกิยมหาชนสฺส ทินฺนทานํ ปสนฺเนน จิตฺเตน มม สาวกานํ วนฺทนฺตานํ อุปฺปนฺนกุสลเจตนาย จตุพฺภาคมตฺตํปิ น อคฺฆตีติ วตฺวา อนุสนฺธึ ฆเฏตฺวา ธมฺมํ เทเสนฺโต อิมํ คาถมาห "ยงฺกิญฺจิ ยิฏฺญฺจ หุตญฺจ โลเก สํวจฺฉรํ ยเชถ ปุญฺเปกฺโข; สพฺพมฺปิ ตํ น จตุภาคเมติ, อภิวาทนา อุชฺชุคเตสุ เสยฺโยติ. ตตฺถ "ยงฺกิญฺจีติ อนวเสสปริยาทานวจนเมตํ. ยิฏฺนฺติ: เยภุยฺเยน มงฺคลกิริยาทิวเสน ทินฺนทานํ. หุตนฺติ: อภิสงฺขริตฺวา กตํ ปาหุนทานญฺเจว กมฺมผลํ สทฺทหิตฺวา กตทานญฺจ. สํวจฺฉรํ ยเชถาติ: เอกสํวจฺฉรํ นิรนฺตรเมว วุตฺตปฺปการํ ทานํ สกลจกฺกวาเฬปิ โลกิยมหาชนสฺส ทเทยฺย. ปุญฺเปกฺโขติ: ปุญฺ อิจฺฉนฺโต. อุชฺชุคเตสูติ: เหฏฺิมโกฏิยา โสตาปนฺเนสุ อุปริมโกฏิยา ขีณาสเวสุ. อิทํ วุตฺตํ โหติ "เอวรูเปน ๑- ปสนฺเนน จิตฺเตน สรีรํ โอนาเมตฺวา วนฺทนฺตสฺส กุสลเจตนาย ยํ ผลํ, ตโต จตุตฺถภาคํปิ สพฺพํ ตํ ทานํ @เชิงอรรถ: ๑. ม. เอวรูเปสุ.

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๑๑๓.

น อคฺฆติ; ตสฺมา อุชฺชุคเตสุ อภิวาทนเมว เสยฺโยติ. เทสนาวสาเน พฺราหฺมโณ โสตาปตฺติผลํ ปตฺโต, อญฺเปิ พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสูติ. สารีปุตฺตตฺเถรสฺส สหายพฺราหฺมณวตฺถุ. --------- ๘. อายุวฑฺฒนกุมารวตฺถุ. (๘๘) "อภิวาทนสีลิสฺสาติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา ทีฆลมฺพิกํ นิสฺสาย อรญฺกุฏิกายํ วิหรนฺโต ทีฆายุกุมารํ อารพฺภ กเถสิ. ทีฆลมฺพิกวาสิโน กิร เทฺว พฺราหฺมณา พาหิรกปพฺพชฺชํ ปพฺพชิตฺวา อฏฺจตฺตาฬีส วสฺสานิ ตปจรณํ จรึสุ. เตสุ เอโก "ปเวณิ เม นสฺสิสฺสติ, วิพฺภมิสฺสามีติ จินฺเตตฺวา อตฺตนา กตํ ตปปริกฺขารํ ปเรสํ วิกฺกีณิตฺวา โคสเตน เจว กหาปณสเตน จ สทฺธึ ภริยํ ลภิตฺวา กุฏุมฺพํ สณฺาเปสิ. อถสฺส ภริยา ทารกํ วิชายิ. อิตโร ปนสฺส สหายโก ปวาสํ คนฺตฺวา ปุนเทว ตํ นครํ ปจฺจาคมิ. โส ตสฺส อาคตภาวํ สุตฺวา ปุตฺตทารํ อาทาย สหายกสฺส ทสฺสนตฺถาย อคมาสิ, คนฺตฺวา ปุตฺตํ มาตุ หตฺเถ ทตฺวา สยํ ตาว วนฺทิ. มาตาปิ ปุตฺตํ ปิตุ หตฺเถ ทตฺวา วนฺทิ. โส "ทีฆายุกา โหถาติ อาห. ปุตฺเต ปน วนฺทาปิเต, ตุณฺหี อโหสิ. อถ นํ "กสฺมา ปน ภนฺเต อมฺเห วนฺทิเต ๑- `ทีฆายุกา โหถาติ วตฺวา @เชิงอรรถ: ๑. วนฺทนฺเต (?) สี. อมฺเหหิ วนฺทิโต. ม. ยุ. อมฺเหหิ วนฺทิเต.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๑๑๒-๑๑๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=21&page=112&pages=2&pagebreak=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=21&A=2301&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=21&A=2301&pagebreak=1#p112


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๑๒-๑๑๓.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]