อรรถกถาเล่มที่ ๒๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
ธ.อ.๗ มล-นาควคฺค
หน้าที่ ๑๒๘.

        ยงฺกิญฺจิ สิถิลํ กมฺมํ,     สงฺกิลิฏฺฐญฺจ ยํ วตํ,
        สงฺกสฺสรํ พฺรหฺมจริยํ,    น ตํ โหติ มหปฺผลํ.
        กยิรา เจ กยิราเถนํ,   ทฬฺหเมนํ ปรกฺกเม;
        สิถิโล หิ ปริพฺพาโช     ภิยฺโย อากิรเต รชนฺติ.
        ตตฺถ "กุโสติ: ยงฺกิญฺจิ   ติขิณธารํ ติณํ อนฺตมโส
ตาลปณฺณํปิ. ยถา โส กุโส เยน ทุคฺคหิโต ตสฺส หตฺถํ อนุกนฺตติ
ผาเลติ; เอวเมว สมณธมฺมสงฺขาตํ สามญฺญํปิ ขณฺฑสีลาทิตาย
ทุปฺปรามฏฺฐํ. นิรยายูปกฑฺฒตีติ: นิรเย นิพฺพตฺตาเปตีติ อตฺโถ.
สิถิลนฺติ: โอหียิตฺวา ๑- กรเณน สิถิลคฺคาหํ กตฺวา กตํ กิญฺจิ
กมฺมํ. สงฺกิลิฏฺฐนฺติ: เวสิยาทิเกสุ อโคจเรสุ จรเณน สงฺกิลิฏฺฐํ.
สงฺกสฺสรนฺติ: สงฺกาหิ สริตพฺพํ อุโปสถกิจฺจาทีสุ อญฺญตเรน
กิจฺเจน สนฺนิปติตํปิ สงฺฆํ ทิสฺวา "อทฺธา อิเม มม จริยํ ญตฺวา มํ
อุกฺขิปิตุกามา สนฺนิปติตาติ เอวํ อตฺตโน อาสงฺกาหิ สริตํ อุสฺสงฺกิตํ
ปริสงฺกิตํ. น ตํ โหตีติ: ตํ เอวรูปํ สมณธมฺมสงฺขาตํ พฺรหฺมจริยํ
ตสฺส ปุคฺคลสฺส น มหปฺผลํ โหติ, ตสฺส อมหปฺผลภาเวน
ภิกฺขาทายกานํปิสฺส น มหปฺผลํ โหตีติ อตฺโถ. กยิรา เจติ: ตสฺมา
ยํ กมฺมํ กเรยฺย, ตํ กโรเตว. ทฬฺหเมนํ ปรกฺกเมติ: ถิรกตเมตํ
กตฺวา อวฏฺฐิตสมาทาโน หุตฺวา เอตํ กยิรา. ปริพฺพาโชติ:
สิถิลคฺคาเหน กโต ขณฺฑาทิภาวปฺปตฺโต สมณธมฺโม. ภิยฺโยติ:
อพฺภนฺตเร วิชฺชมานํ ราครชาทึ เอวรูโป สมณธมฺโม อปเนตุํ
@เชิงอรรถ: ๑. ม. สี. ยุ. โอลียิตฺวา.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๑๒๘.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=24&page=128&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=24&A=2550&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=24&A=2550&modeTY=2&pagebreak=1#p128