ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย อุ.อ. (ปรมตฺถที.)

หน้าที่ ๑๐๖.

วีริยพลาธิคเตน ญาณจกฺขุนา ปสฺสนฺตสฺส. อพฺยาปชฺฌนฺติ อกุปฺปนภาโว, เอเตน
เมตฺตาปุพฺพภาโค ทสฺสิโต. ปาณภูเตสุ สํยโมติ สตฺเตสุ จ สํยโม อวิหึสนภาโว
สุโขติ อตฺโถ, เอเตน กรุณาปุพฺพภาโค ทสฺสิโต.
      สุขา วิราคตา โลเกติ วิคตราคตาปิ โลเก สุขา. กีทิสี? กามานํ
สมติกฺกโมติ, ยา กามานํ สมติกฺกโมติ วุจฺจติ, สา วิคตราคตาปิ สุขาติ อตฺโถ,
เอเตน อนาคามิมคฺโค กถิโต. อสฺมิมานสฺส โย วินโยติ อิมินา ปน อรหตฺตํ
กถิตํ. อรหตฺตํ หิ อสฺมิมานสฺส ปฏิปสฺสทฺธิวินโยติ วุจฺจติ, อิโต ปรญฺจ สุขํ
นาม นตฺถิ, เตนาห "เอตํ เว ปรมํ สุขนฺ"ติ. เอวํ อรหตฺเตน เทสนาย กูฏํ
คณฺหีติ.
                       ปฐมสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                          -------------
                         ๒. ราชสุตฺตวณฺณนา
      [๑๒] ทุติเย สมฺพหุลานนฺติ วินยปริยาเยน ตโย ชนา "สมฺพหุลา"ติ
วุจฺจนฺติ, ตโต ปรํ สํโฆ. สุตฺตนฺตปริยาเยน ปน ตโย ตโย เอว, ตโต อุทฺธํ
สมฺพหุลา. ตสฺมา อิธาปิ สุตฺตนฺตปริยาเยน สมฺพหุลาติ เวทิตพฺพา.
อุปฏฺฐานสาลายนฺติ ธมฺมสภามณฺฑเป. สา หิ ธมฺมํ เทเสตุํ อาคตสฺส ตถาคตสฺส ภิกฺขูนํ
อุปฏฺฐานกรณฏฺฐานนฺติ "อุปฏฺฐานสาลา"ติ วุจฺจติ. อถวา ยตฺถ ภิกฺขู วินยํ
วินิจฺฉินนฺติ, ธมฺมํ กเถนฺติ, สากจฺฉํ สมาปชฺชนฺติ, สนฺนิปตนวเสน ปกติยา
อุปติฏฺฐนฺติ, สา สาลาปิ มณฺฑโปปิ "อุปฏฺฐานสาลาเตฺวว วุจฺจติ. ตตฺถาปิ หิ
พุทฺธาสนํ นิจฺจํ ปญฺญตฺตเมว โหติ. อิทํ หิ พุทฺธานํ ธรมานกาเล ภิกฺขูนํ
จาริตฺตํ. สนฺนิสินฺนานนฺติ นิสชฺชนวเสน สงฺคมฺม นิสินฺนานํ. สนฺนิปติตานนฺติ
ตโต ตโต อาคนฺตฺวา สนฺนิปตนวเสน สนฺนิปติตานํ. อถวา พุทฺธาสนํ ปุรโต



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๑๐๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=106&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=2367&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=2367&modeTY=2&pagebreak=1#p106


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๐๖.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]