ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย อุ.อ. (ปรมตฺถที.)

หน้าที่ ๓๖๕.

    อิเม กิร ทิฏฺิคติกา นานาเทสโต อาคนฺตฺวา สาวตฺถิยํ ปฏิวสนฺตา
เอกทา สมยปฺปวาทเก สนฺนิปติตฺวา อตฺตโน อตฺตโน วาทํ ปคฺคยฺห อญฺวาเท
ขุํเสนฺตา วิวาทาปนฺนา อเหสุํ. เตน วุตฺตํ "เต ภณฺฑนชาตา"ติอาทิ.
    ตตฺถ ภณฺฑนํ นาม กลหสฺส ปุพฺพภาโค. ภณฺฑนชาตาติ ชาตภณฺฑนา.
กลโห กลโห เอว, กลสฺส วา หนนโต กลโห ทฏฺพฺโพ. อญฺมญฺสฺส
วิรุทฺธํ วาทํ อาปนฺนาติ วิวาทาปนฺนา. มมฺมฆฏฺฏนโต มุขเมว สตฺตีติ มุขสตฺติ,
ผรุสวาจา. ผลูปจาเรน วิย หิ การณํ การณูปจาเรน ผลมฺปิ โวหริยติ ยถา ตํ
"สุโข พุทฺธุปฺปาโท, ปาปกมฺมํ ปจฺจนุโภตี"ติ ๑- จ. ตาหิ มุขสตฺตีหิ วิตุทนฺตา
วิชฺฌนฺตา วิหรนฺติ. เอทิโส ธมฺโมติ ธมฺโม อวิปรีตสภาโว เอทิโส เอวรูโป,
ยถา มยา วุตฺตํ "สสฺสโต โลโก"ติ. เนทิโส ธมฺโมติ น เอทิโส ธมฺโม,
ยถา ตยา วุตฺตํ "อสสฺสโต โลโก"ติ, เอวํเสสปเทหิปิ โยเชตพฺพํ. โส จ
ติตฺถิยานํ วิวาโท สกลนคเร ปากโฏ ชาโต. อถ ภิกฺขู สาวตฺถึ ปิณฺฑาย
ปวิฏฺา ตํ สุตฺวา "อตฺถิ โน อิทํ กถาปาภตํ, ยนฺนูน มยํ อิมํ ปวตฺตึ ภควโต
อาโรเจยฺยาม, อปฺเปวนาม ตํ นิสฺสาย สตฺถุ สณฺหสุขุมํ ธมฺมเทสนํ ลเภยฺยามา"ติ.
เต ปจฺฉาภตฺตํ ธมฺมเทสนากาเล ภควโต เอตมตฺถํ อาโรเจสุํ. เตน วุตฺตํ "อถ
โข สมฺพหุลา ภิกฺขู"ติอาทิ.
    ตํ สุตฺวา ภควา อญฺติตฺถิยานํ ธมฺมสฺส อยถาภูตปชานนํ ปกาเสนฺโต
"อญฺติตฺถิยา ภิกฺขเว"ติอาทิมาห. ตตฺถ อนฺธาติ ปญฺาจกฺขุวิรเหน อนฺธา.
เตนาห "อจกฺขุกา"ติ. ปญฺา หิ อิธ "จกฺขู"ติ อธิปฺเปตา. ตถาหิ วุตฺตํ
"อตฺถํ น ชานนฺตี"ติอาทิ. ตตฺถ อตฺถํ น ชานนฺตี"ติ อิธโลกตฺถํ ปรโลกตฺถํ
น ชานนฺติ, อิธโลกปรโลเกสุ วุฑฺฒึ อพฺภุทยํ นาวพุชฺฌนฺติ, ปรมตฺเถ ปน
@เชิงอรรถ:  สี..ก. ปจฺจนุภูตนฺติ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๖๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=365&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=8172&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=8172&pagebreak=1#p365


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๖๕.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]