อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
อุ.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๓๗๓.

ตํ ทิฏฺฐึ น ปฏินิสฺสชฺชติ, เอวํ อตฺตโน สนฺตานสฺส คนฺถิตตฺตา วินิพทฺธตฺตา
จ มานคนฺถา มานวินิพทฺธาติ. ทิฏฺฐีสุ สารมฺภกถา, สํสารํ นาติวตฺตตีติ
"อิทเมว สจฺจํ โมฆมญฺญนฺ"ติ อตฺตุกฺกํสนปรวมฺภนวเสน อตฺตโน ทิฏฺฐาภินิเวเสน
ปเรสํ ทิฏฺฐีสุ สารมฺภกถา วิโรธกถา สํสารนายิกานํ อวิชฺชาตณฺหานํ
อปฺปหานโต สํสารํ นาติวตฺตติ, น อติกฺกมตีติ อตฺโถ.
                       ฉฏฺฐสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                           ----------
                         ๗. สุภูติสุตฺตวณฺณนา
    [๕๗] สตฺตเม สุภูตีติ ตสฺส เถรสฺส นามํ, โส หิ อายสฺมา ปทุมุตฺตรสฺส
ภควโต ปาทมูเล กตาภินีหาโร กปฺปสตสหสฺสํ อุปจิตปุญฺญสมฺภาโร อิมสฺมึ
พุทฺธุปฺปาเท อุฬารวิภเว คหปติกุเล อุปฺปนฺโน ภควโต ธมฺมเทสนํ สุตฺวา
สํเวคชาโต ฆรา นิกฺขมฺม ปพฺพชิตฺวา กตาธิการตฺตา ฆเฏนฺโต วายมนฺโต นจิรสฺเสว
ฉฬภิญฺโญ ชาโต, พฺรหฺมวิหารภาวนาย ปน อุกฺกํสปารมิปฺปตฺติยา "เอตทคฺคํ
ภิกฺขเว มม สาวกานํ ภิกฺขูนํ อรณวิหารีนํ ยทิทํ สุภูตี"ติ ๑- อรณวิหาเร
ภควตา เอตทคฺเค ฐปิโต. โส เอกทิวสํ สายนฺหสมยํ ทิวาฏฺฐานโต วิหารงฺคณํ
โอติณฺโณ จตุปฺปริสมชฺเฌ ภควนฺตํ ธมฺมํ เทเสนฺตํ ทิสฺวา "เทสนาปริโยสาเน
วุฏฺฐหิตฺวา วนฺทิสฺสามี"ติ กาลปริจฺเฉทํ กตฺวา ภควโต อวิทูเร อญฺญตรสฺมึ
รุกฺขมูเล นิสินฺโน ผลสมาปตฺตึ สมาปชฺชิ. เตน วุตฺตํ "เตน โข ปน สมเยน
อายสฺมา สุภูติ ฯเปฯ สมาปชฺชิตฺวา"ติ.
    ตตฺถ ทุติยชฺฌานโต ปฏฺฐาย รูปาวจรสมาธิ สพฺโพปิ อรูปาวจรสมาธิ
อวิตกฺกสมาธิ เอว. อิธ ปน จตุตฺถชฺฌานปาทโก อรหตฺตผลสมาธิ
@เชิงอรรถ: ๑ องฺ. เอกก. ๒๐/๒๐๑-๒/๒๔


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๗๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=373&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=8353&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=8353&modeTY=2&pagebreak=1#p373