อรรถกถาเล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๘๒.

ภเวยฺย คูถมกฺขิโต, เอโก อุโณฺห อาทิตฺโต. เตสุ ยถา สีตลํ คูถมกฺขิตตฺตา ชิคุจฺฉนฺโต วิญฺุชาติโก น คณฺหาติ, อิตรํ ทาหภเยน, เอวํ ปณฺฑิโต ลชฺชาย ชิคุจฺฉนฺโต ปาปํ น กโรติ, โอตฺตปฺเปน อปายภีโต ปาปํ น กโรติ. เอวํ ลชฺชาสภาวสณฺิตา หิรี, ภยสภาวสณฺิตํ โอตฺตปฺปํ. กถํ สปฺปติสฺสวลกฺขณา หิรี, วชฺชภีรุกภยทสฺสาวิลกฺขณํ โอตฺตปฺปํ? เอกจฺโจ หิ ชาติมหตฺตปจฺจเวกฺขณา สตฺถุมหตฺตปจฺจเวกฺขณา ทายชฺชมหตฺตปจฺจเวกฺขณา สพฺรหฺมจาริมหตฺตปจฺจเวกฺขณาติ จตูหิ การเณหิ ตตฺถ คารเวน สปฺปติสฺสวลกฺขณํ หิรึ สมุฏฺาเปตฺวา ปาปํ น กโรติ, เอกจฺโจ อตฺตานุวาทภยํ ปรานุวาทภยํ ทณฺฑภยํ ทุคฺคติภยนฺติ จตูหิ การเณหิ วชฺชโต ภายนฺโต วชฺชภีรุกภยทสฺสาวิลกฺขณํ โอตฺตปฺปํ สมุฏฺาเปตฺวา ปาปกมฺมํ น กโรติ. เอตฺถ จ อชฺฌตฺตสมุฏฺานาทิตา หิโรตฺตปฺปานํ ตตฺถ ตตฺถ ปากฏภาเวน วุตฺตา, น ปน เนสํ กทาจิ อญฺมญฺ วิปฺปโยโค. น หิ ลชฺชนํ นิพฺภยํ, ปาปภยํ วา อลชฺชนํ อตฺถีติ. ^๑- อิเม เจ ภิกฺขเว เทฺว สุกฺกา ธมฺมา โลกํ น ปาเลยฺยุนฺติ ภิกฺขเว อิเม เทฺว อนวชฺชธมฺมา ยทิ โลกํ น รกฺเขยฺยุํ, โลกปาลกา ยทิ น ภเวยฺยุํ. นยิธ ปญฺาเยถ มาตาติ อิธ อิมสฺมึ โลเก ชนิกา มาตา "อยํ เม มาตา"ติ ครุจิตฺตีการวเสน น ปญฺาเยถ, "อยํ มาตา"ติ น ลพฺเภยฺย. เสสปเทสุปิ เอเสว นโย. มาตุจฺฉาติ มาตุภคินี. มาตุลานีติ มาตุลภริยา. ครูนนฺติ มหาปิตุจูฬปิตุเชฏฺภาตุอาทีนํ ครุฏฺานิยานํ. สมฺเภทนฺติ สงฺกรํ, มริยาทเภทํ วา. ยถา อเชฬกาติอาทีหิ อุปมํ ทสฺเสติ. เอเต หิ สตฺตา "อยํ เม มาตา"ติ วา "มาตุจฺฉา"ติ วา ครุจิตฺตีการวเสน น ชานนฺติ, ยํ วตฺถุํ นิสฺสาย อุปฺปนฺนา, ตตฺถปิ วิปฺปฏิปชฺชนฺติ. ตสฺมา อุปมํ อาหรนฺโต อเชฬกาทโย อาหริ. อยเญฺหตฺถ @เชิงอรรถ: ^๑ สี.,อิ. น หิ ลชฺชา น ภยํ นิพฺภยํ วา อลชฺชนํ อตฺถีติ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๑๘๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=27&page=182&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=27&A=4013&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=27&A=4013&pagebreak=1#p182