ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ ภาษาบาลี อักษรไทย สุตฺต.อ.๒ (ปรมตฺถ.๒)

หน้าที่ ๑๓๐.

โส สมโย อาคจฺฉติ, ๑- ตาว อฐตฺวา อนฺตราเยว. เมถุนธมฺมนฺติ เมถุนาย
ธมฺมาย. สมฺปทานวจนปตฺติยา กิเรตํ อุปโยควจนํ. นาสฺสุ คจฺฉนฺตีติ เนว
คจฺฉนฺติ. พฺราหฺมณาติ เย โหนฺติ เทวสมา จ มริยาทา จาติ อธิปฺปาโย.
      [๒๙๕] อวิเสเสน ปน สพฺเพปิ พฺรหฺมจริยญฺจ ฯเปฯ อวณฺณยุํ.
ตตฺถ พฺรหฺมจริยนฺติ เมถุนวิรติ. สีลนฺติ เสสานิ จตฺตาริ สิกฺขาปทานิ. อชฺชวนฺติ
อุชุภาโว. อตฺถโต อสฐตา อมายาวิตา จ. มทฺทวนฺติ มุทุภาโว, อตฺถโต
อตฺถทฺธตา อนติมานิตา จ. ตปนฺติ อินฺทฺริยสํวรํ. ๒- โสรจฺจนฺติ สุรตภาโว
สุขสีลตา อปฺปฏิกูลสมาจารตา. อวิหึสนฺติ ๓- ปาณิอาทีหิ อวิเหสิกชาติกตา
สกรุณภาโว. ขนฺตีติ อธิวาสนกฺขนฺติ. อิจฺเจเต คุเณ อวณฺณยุํ. เย ปน ๔-
นาสกฺขึสุ สพฺพโส ปฏิปตฺติยา อาราเธตุํ, เตปิ ตตฺถ สารทสฺสิโน หุตฺวา
วาจาย วณฺณยึสุ.
      [๒๙๖] เอวํ วณฺณยนฺตานญฺจ ๕- โย เนสํ ฯเปฯ นาคมา, โย เอเตสํ
พฺราหฺมณานํ ปรโม พฺรหฺมา อโหสิ, พฺรหฺมสโม นาม อุตฺตโม พฺราหฺมโณ
อโหสิ, ทเฬฺหน ปรกฺกเมน สมนฺนาคตตฺตา ทฬฺหปรกฺกโม. ส  วาติ วิภาวเน
วาสทฺโท, เตน โส เอวรูโป พฺราหฺมโณติ ตเมว วิภาเวติ. เมถุนํ ธมฺมนฺติ
เมถุนสมาปตฺตึ. สุปินนฺเตปิ นาคมาติ สุปิเนนาปิ ๖- น อคมาสิ.
      [๒๙๗] ตโต ตสฺส วตฺตํ ฯเปฯ อวณฺณยุํ. อิมาย คาถาย  นวมคาถาย
วุตฺตคุเณเยว ๗- อาทิอนฺตวเสน นิทฺทิสนฺโต เทวสเม พฺราหฺมเณ ปกาเสติ. เต
หิ วิญฺญุชาติกา ปณฺฑิตา ตสฺส พฺรหฺมสมสฺส พฺราหฺมณสฺส วตฺตํ  อนุสิกฺขนฺติ
@เชิงอรรถ:  ก. นาคจฺฉติ   ฉ.ม.,อิ. ตโปติ อินฺทฺริยสํวโร
@ ฉ.ม.,อิ. อวิหึสาติ   ฉ.ม.,อิ. เยปิ
@ ฉ.ม. วณฺเณนฺตานญฺจ   ฉ.ม. สุปิเนปิ   อิ. วุตฺตคุเณเนว



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๑๓๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=130&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=2922&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=2922&modeTY=2&pagebreak=1#p130


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๓๐.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]