อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๒๒๖.

ฯเปฯ จตุวีสตกฺขรนฺ"ติ. ตสฺสตฺโถ:- สเจ ตฺวํ "พฺราหฺมโณ อหนฺ"ติ พฺรูสิ, มญฺจ อพฺราหฺมณํ พฺรูสิ, ตสฺมา ภวนฺตํ สาวิตฺตึ ปุจฺฉามิ ยํ ^๑- ติปทํ จตุวีสตกฺขรํ, ตํ เม พฺรูหีติ. เอตฺถ จ ภควา ปรมตฺถเวทานํ ติณฺณํ ปิฏกานํ อาทิภูตํ ปรมตฺถพฺราหฺมเณหิ สพฺพพุทฺเธหิ ปกาสิตํ อตฺถสมฺปนฺนํ พฺยญฺชนสมฺปนฺนญฺจ "พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ, ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ, สํฆํ สรณํ คจฺฉามี"ติ อิมํ อริยสาวิตฺตึ สนฺธาย ปุจฺฉติ. ^๒- ยทิปิ หิ พฺราหฺมโณ อญฺญํ วเทยฺย, อทฺธา นํ ภควา "นายํ พฺราหฺมณ อริยสฺส วินเย สาวิตฺตีติ วุจฺจตี"ติ ตสฺส อสารกตฺตํ ^๓- ทสฺเสตฺวา อิเธว ปติฏฺฐเปยฺย. พฺราหฺมโณ ปน "สาวิตฺตึ ปุจฺฉามิ ติปทํ จตุวีสตกฺขรนฺ"ติ อิทํ อตฺตโน สมยสิทฺธํ สาวิตฺติลกฺขณพฺยญฺชนกํ พฺรหฺมสฺสเรน นิจฺฉาริตํ วจนํ สุตฺวาว "อทฺธายํ สมโณ พฺราหฺมณสมเย นิฏฺฐงฺคโต, อหํ ปน อญฺญาเณน `อพฺราหฺมโณ อยนฺ'ติ ปริภวึ, สาธุรูโป มนฺตปารคู พฺราหฺมโณว เอโส"ติ นิฏฺฐํ คนฺตฺวา "หนฺท นํ ยญฺญวิธึ ทกฺขิเณยฺยวิธิญฺจ ปุจฺฉามี"ติ ตมตฺถํ ปุจฺฉนฺโต "กึ นิสฺสิตา ฯเปฯ โลเก"ติ อิทมฺปิ ^๔- วิสมคาถาปททฺวยมาห. ตสฺสตฺโถ:- กึ นิสฺสิตา กิมธิปฺปายา กึ ปตฺเถนฺตา อิสโย จ ขตฺติยา จ พฺราหฺมณา จ อญฺเญ จ มนุชา เทวตานํ อตฺถาย ยญฺญํ ^๕- อกปฺปยึสุ. ยญฺญมกปฺปยึสูติ มกาโร ปทสนฺธิกโร. อกปฺปยึสูติ สํวิทหึสุ อกํสุ. ปุถูติ พหู อนฺนปานทานาทินา เภเทน ^๖- อเนกปฺปกาเร, ปุถู วา อิสโย มนุชา ขตฺติยา พฺราหฺมณา จ กึนิสฺสิตา ยญฺญมกปฺปยึสุ, กถํ เนสํ ตํ กมฺมํ สมิชฺฌตีติ อิมินา อธิปฺปาเยน ปุจฺฉติ. [๔๖๓] อถสฺส ภควา ตมตฺถํ พฺยากโรนฺโต "ยทนฺตคู เวทคู ยญฺญกาเล. ยสฺสาหุตึ ลเภ ตสฺสิชฺเฌติ พฺรูมี"ติ อิทํ เสสปททฺวยมาห. ตตฺถ ยทนฺตคูติ @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม.,อิ. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติ ^๒ ก. วุจฺจติ ^๓ ก. อสาวิตฺติตฺตํ @^๔ ฉ.ม. อิมํ ^๕ ก. อญฺเญ ^๖ ก. อนฺนปานาทิเภเท

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๒๒๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=226&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=5092&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=5092&modeTY=2&pagebreak=1#p226