อรรถกถาเล่มที่ ๓ หน้าที่ ๓๒๕.

ติณวตฺถารโกติ วุตฺตํ ฯ ยถา หิ คูถํ วา มุตฺตํ วา ฆฏิยมานํ ทุคฺคนฺธตาย พาธติ ติเณหิ อวตฺถริตฺวา สุปฏิจฺฉาทิตสฺส ปนสฺส โส คนฺโธ น พาธติ เอวเมว ยํ อธิกรณํ มูลานุมูลํ คนฺตฺวา วูปสมิยมานํ กกฺขฬตาย วาฬตาย เภทาย สํวตฺตติ ตํ อิมินา กมฺเมน วูปสนฺตํ คูถํ วิย ติณวตฺถารเกน ปฏิจฺฉนฺนํ สุวูปสนฺตํ โหตีติ อิทํ กมฺมํ ติณวตฺถารกสทิสตฺตา ติณวตฺถารโกติ วุตฺตํ ฯ {๒๑๓} ถุลฺลวชฺชนฺติ ปาราชิกญฺเจว สงฺฆาทิเสสํ จ ฯ คิหิปฏิสํยุตฺตนฺติ คิหีนํ หีเนน ขุํสนวมฺภนธมฺมิกปฏิสฺสเวสุ อาปนฺนํ อาปตฺตึ ฐเปตฺวา ฯ {๒๑๔} เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว เต ภิกฺขู ตาหิ อาปตฺตีหิ วุฏฺฐิตา โหนฺตีติ เอวํ ติณวตฺถารกกมฺมวาจาย กตาย กมฺมวาจาปริโยสาเน ยตฺตกา ตตฺถ สนฺนิปติตา อนฺตมโส สุตฺตาปิ สมาปนฺนาปิ อญฺญาวิหิตาปิ สพฺเพ เต ภิกฺขู ยาว อุปสมฺปทมณฺฑลโต ปฏฺฐาย ถุลฺลวชฺชญฺจ คิหิปฏิสํยุตฺตํ จ ฐเปตฺวา อวเสสา อาปตฺติโย อาปนฺนา สพฺพาหิ ตาหิ อาปตฺตีหิ วุฏฺฐิตา โหนฺติ ฯ ทิฏฺฐาวิกมฺนนฺติ เย ปน น เมตํ ขมตีติ อญฺญมญฺญํ ทิฏฺฐาวิกมฺมํ กโรนฺติ เตหิ วา สทฺธึ อาปตฺตึ อาปชฺชิตฺวาปิ ตตฺถ อนาคตา อาคนฺตฺวา วา ฉนฺทํ ทตฺวา ปริเวณาทีสุ นิสินฺนา เต ตาหิ อาปตฺตีหิ น วุฏฺฐิตา โหนฺติ ฯ เตน วุตฺตํ ฐเปตฺวา ทิฏฺฐาวิกมฺมํ ฐเปตฺวา เย น ตตฺถ โหนฺตีติ ฯ {๒๑๕} ภิกฺขุนีนํ อนูปขชฺชาติ ภิกฺขุนีนํ อนฺโต ปวิสิตฺวา ฯ วิวาทาธิกรณาทีนํ วจนตฺโถ ทุฏฺฐโทสสํวณฺณนายํ วุตฺโตเยว ฯ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๓๒๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=325&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=6663&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=6663&modeTY=2&pagebreak=1#p325