บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓๐ ภาษาบาลี อักษรไทย วิมาน.อ. (ปรมตฺถที.) หน้าที่ ๔๐๐.
#[๑๒๔๖] อจินฺติโยติ อจินฺเตยฺยานุภาโว. นฬินฺยาติ เอวํ นามเก กีฬนฏฺ- ฐาเน ยถา เวสฺสวโณ มหาราชา, เอวํ ตฺวํ โมทสีติ โยชนา. ๑- #[๑๒๔๗] อาสีติ อสิ ภวสิ. เทวินฺโทติ สกฺโก เทวราชา. มนุสฺสภูโตติ มนุสฺเสสุ ภูโต มนุสฺสชาติโก. ยกฺโขติ เทวาทิภาวํ ปุจฺฉิตฺวาปิ ยกฺขภาวํ อาสงฺกนฺตา วทนฺติ. อิทานิ โส เทวปุตฺโต อตฺตานํ ชานาเปนฺโต:- [๑๒๔๘] "เสรีสโก นาม อหมฺหิ ๒- ยกฺโข กนฺตาริโย วณฺณุปถมฺหิ คุตฺโต อิมํ ปเทสํ อภิปาลยามิ วจนกโร เวสฺสวณสฺส รญฺโญ"ติ. อาห. ๓- ตตฺถ อหมฺหิ ยกฺโขติ อหํ ยกฺโข อมฺหิ. กนฺตาริโยติ อารกฺขณตฺถํ กนฺตาเร นิยุตฺโต. คุตฺโตติ โคปโก. เตนาห "อภิปาลยามี"ติ. อิทานิ วาณิชา ตสฺส กมฺมาทีนิ ปุจฺฉนฺตา อาหํสุ:- [๑๒๔๙] "อธิจฺจลทฺธํ ปริณามชํ เต สยํกตํ อุทาหุ เทเวหิ ทินฺนํ ปุจฺฉนฺติ ตํ วาณิชา สตฺถวาหา กถํ ตยา ลทฺธมิทํ มนุญฺญนฺ"ติ. ตตฺถ อธิจฺจลทฺธนฺติ อธิจฺจสมุปฺปตฺติกํ, ยทิจฺฉกํ ลทฺธนฺติ อตฺโถ. ปริณามชํ เตติ นิยติสงฺคติภาวปริณตํ, กาลปริณตํ วา. สยํกตนฺติ ตยา สยเมว กตํ, @เชิงอรรถ: ๑ สี. ทสฺเสติ ๒ สี. อหมฺปิ ๓ ก. คาถมาหเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๐ หน้าที่ ๔๐๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=30&page=400&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=30&A=8426&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=30&A=8426&modeTY=2&pagebreak=1#p400
จบการแสดงผล หน้าที่ ๔๐๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]