อรรถกถาเล่มที่ ๓๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
เถรี.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๑๒.

      ตตฺถ ปุณฺเณติ ตสฺสา อาลปนํ. ปูรสฺสุ ธมฺเมหีติ สตฺตตึสโพธิปกฺขิยธมฺเมหิ
ปริปุณฺณา โหหิ. จนฺโท ปณฺณรเสริวาติ รกาโร ปทสนฺธิกโร. ปณฺณรเส ปุณฺณมาสิยํ
สพฺพาหิ กลาหิ ปริปุณฺโณ จนฺโท วิย. ปริปุณฺณาย ปญฺญายาติ โสฬสนฺนํ
กิจฺจานํ ปาริปูริยา ปริปุณฺณาย อรหตฺตมคฺคปญฺญาย. ตโมกฺขนฺธํ ปทาลยาติ
โมหกฺขนฺธํ อนวเสสโต ภินฺท สมุจฺฉินฺท, โมหกฺขนฺธปทาลเนน สเหว สพฺเพปิ
กิเลสา ปทาลิตา โหนฺตีติ.
      สา ตํ คาถํ สุตฺวา วิปสฺสนํ วฑฺเฒตฺวา อรหตฺตํ ปาปุณิ. เตน วุตฺตํ
อปทาเน ๑-:-
             "จนฺทภาคานทีตีเร      อโหสึ กินฺนรี ตทา
              อทฺทสํ วิรชํ พุทฺธํ      สยมฺภุํ อปราชิตํ.
              ปสนฺนจิตฺตา สุมนา     เวทชาตา กตญฺชลี
              นฬมาลํ คเหตฺวาน     สยมฺภุํ อภิปูชยึ.
              เตน กมฺเมน สุกเตน   เจตนาปณิธีหิ จ
              ชหิตฺวา กินฺนรีเทหํ     อคจฺฉึ ติทสํ คณํ. ๒-
              ฉตฺตึสเทวราชูนํ       มเหสิตฺตมการยึ
              ทสนฺนํ จกฺกวตฺตีนํ      มเหสิตฺตมการยึ.
              เวทยิตฺวาน กุสลํ ๓-   ปพฺพชึ อนคาริยํ
              กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ   ภวา สพฺเพ สมูหตา.
              สพฺพาสวา ปริกฺขีณา    นตฺถิ ทานิ ปุนพฺภโว
              จตุนฺนวุติโต กปฺเป    ยํ ปุปฺผมภิปูชยึ.
@เชิงอรรถ: ๑ ขุ.อป. ๓๓/๓๗/๒๘๖  ๒ ฉ.ม. คตึ  ๓ ฉ.ม. สํเวเชตฺวาน เม จิตฺตํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๔ หน้าที่ ๑๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=34&page=12&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=34&A=255&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=34&A=255&modeTY=2&pagebreak=1#p12