ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๔๒ ภาษาบาลี อักษรไทย ชา.อ.๘ ปญฺญาส-อสีตินิปาต

หน้าที่ ๒๗๒.

ทิสา ตํ ทิสาสุ ตยา อภยํ ฆุฏฺฐํ ฯ โอคฺคยฺหาติ โอคฺคาเหตฺวา
อาคตานํ สนฺติกา ฯ ปหูตํ ขาทนนฺติ ปหูตญฺจ ปทุมุปฺปลสาลิอาทิกํ
ขาทนํ ฯ อิทํ สุตฺวาติ เตสํ ตว โปกฺขรณึ โอคฺคาเหตฺวา อาคตานํ
สนฺติกา อิทํ อภยํ สุตฺวา ฯ ตวนฺติเกติ ตว สมีเป ตยา การิตํ
โปกฺขรณึ อาคตมฺหาติ อตฺโถ ฯ เต เตติ เต มยํ ตว ปาเสน
พนฺธา ฯ ปุรกฺขตฺวาติ ปุรโต กตฺวา ฯ อิจฺฉาโลภนฺติ อิจฺฉาสงฺขาตํ
ปาปกํ โลภํ ฯ อุโภสนฺธินฺติ อุภยํ เทวโลเก จ มนุสฺสโลเก จ
ปฏิสนฺธึ อิเม ปาปธมฺเม ปุรโต กตฺวา จรนฺโต ปุคฺคโล สุคตึ
ปฏิสนฺธึ อติกฺกมิตฺวา ฯ อสาตนฺติ นิรยํ อุปปชฺชติ ฯ
     เอวํ ปริสมชฺเฌเยว ราชานํ ลชฺชาเปสิ ฯ อถ นํ ราชา นาหํ
สุมุข ตุมฺเห มาเรตฺวา มํสํ ขาทิตุกาโม คณฺหาเปสึ ปณฺฑิตภาวํ
ปน โว สุตฺวา สุภาสิตํ โสตุกาโมว คณฺหาเปสินฺติ ปกาเสนฺโต อาห
            นาปรชฺฌาม สุมุข    นปิ โลภาย มคฺคหึ
            สุตา จ ปณฺฑิตาตฺยตฺถ นิปุณา จตฺถจินฺตกา ฯ
            อปฺเปวตฺถวตึ วาจํ   พฺยาหเรยฺยุํ อิธาคตา
            ตถายํ สมฺม เนสาโท วุตฺโต สุมุข มคฺคหีติ ฯ
     ตตฺถ นาปรชฺฌามาติ มาเรนฺโต อปรชฺฌติ นาม มยํ น
มาเรม ฯ โลภาย มคฺคหินฺติ มํสํ ขาทิตุกาโม หุตฺวา โลภาย
ตุมฺเห นาหํ อคฺคหึ ฯ ปณฺฑิตาตฺยตฺถาติ ปณฺฑิตาติ สุตา อตฺถ ฯ
อตฺถจินฺตกาติ ปฏิจฺฉนฺนานํ อตฺถานํ จินฺตกา ฯ อตฺถวตินฺติ
การณนิสฺสิตํ ฯ ตถาติ เตน การเณน ฯ วุตฺโตติ มยา วุตฺโต หุตฺวา ฯ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๒ หน้าที่ ๒๗๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=42&page=272&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=42&A=5524&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=42&A=5524&modeTY=2&pagebreak=1#p272


จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๗๒.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]