ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๔๓ ภาษาบาลี อักษรไทย ชา.อ.๙ มหานิปาต(๑)

หน้าที่ ๓๖๓.

มยเมว ฯ อุตฺตมตฺถานีติ อุตฺตมอิตฺถีรตนปฏิลาภการณานิ ฯ ตยี ลปิมฺหาติ
ตวสนฺติเก กถยิมฺหา ฯ กิเมวาติ ตํ ครหนฺโต เอวมาห ฯ นงฺคลโกฏิวฑฺโฒติ
คหปติปุตฺโต ทหรกาลโต ปฏฺฐาย นงฺคลโกฏึ คณฺหนฺโตเยว วฑฺฒติ
ตมตฺถํ สนฺธาย ตฺวํ คหปติปุตฺตกมฺมเมว ชานาสิ น ขตฺติยานํ
มงฺคลกมฺมนฺติ อิมินา อธิปฺปาเยเนวมาห ฯ อญฺเญติ ยถา เกวฏฺโฏ วา
เสนกาทโย วา อญฺเญ ปณฺฑิตา อิมานิ ขตฺติยานํ มงฺคลตฺถานิ
ชานนฺติ ตถา ตวํ ตานิ กึ ชานาสิ คหปติปุตฺตกมฺมชานนเมว
ตวานุจฺฉวิกนฺติ ฯ
     อิติ นํ อกฺโกสิตฺวา ปริภาสิตฺวา คหปติปุตฺโต มยฺหํ มงฺคลนฺตรายํ
กโรติ นีหรเถตนฺติ ตํ นีหราเปตุํ คาถมาห
         อิมํ คเล คเหตฺวาน       นาเสถ วิชิตา มม
         โย เม รตนลาภสฺส       อนฺตรายาย ภาสตีติ ฯ
     โส รญฺโญ กุทฺธภาวํ ญตฺวา สเจ โข ปน มํ โกจิ รญฺโญ
วจนํ คเหตฺวา หตฺเถ วา คีวายํ วา ปรามเสยฺย ตํ เม อลํ
อสฺส ยาวชีวํ ลชฺชิตุํ ตสฺมา สยเมว นิกฺขมิสฺสามีติ จินฺเตตฺวา
ราชานํ วนฺทิตฺวา อุฏฺฐายาสนา อตฺตโน เคหํ คโต ฯ ราชาปิ
เกวลํ โกธวเสเนว วทติ โพธิสตฺเต ครุจิตฺตตาย น กิญฺจิ ตถา
กาตุํ อาณาเปสิ ฯ อถ มหาสตฺโต จินฺเตสิ อยํ ราชา อติวิย
อนฺธพาโล อตฺตโน หิตาหิตํ น ชานาติ กามคิทฺโธ  หุตฺวา ตสฺส
ธีตรํ ลภิสฺสามิเยวาติ อนาคตภยํ อชานิตฺวา คจฺฉนฺโต มหาวินาสํ
ปาปุณิสฺสติ มยา นาสฺส รญฺโญ กถํ หทเย กาตุํ วฏฺฏติ พหูปกาโร



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๓ หน้าที่ ๓๖๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=43&page=363&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=43&A=7501&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=43&A=7501&modeTY=2&pagebreak=1#p363


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๖๓.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]