ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
อรรถกถาเล่มที่ ๔๙ ภาษาบาลี อักษรไทย อป.อ.๑ (วิสุทฺธ.๑)

หน้าที่ ๓๕๑.

     [๕๖๕] ติโยชนสหสฺสมฺหีติ เตสํ อิสีนํ อานุภาวํ ตฺวา เต
ขมาเปตุํ อจฺจยํ อปราธํ เทสนตฺถาย ปกาสนตฺถาย ติโยชนสหสฺสปฺปมาเณ
ปเทเส ปุริเส สนฺนิปาตยินฺติ สมฺพนฺโธ. สยมฺภุํ อุปสงฺกมินฺติ สยมฺภุํ
ปจฺเจกพุทฺธํ อุปสงฺกมึ สมีปํ อคมาสินฺติ อตฺโถ.
     [๕๖๖] อลฺลวตฺถาติ มยา สทฺธึ ราสิภูตา สพฺเพ ชนา อลฺลวตฺถา
อุทเกน ตินฺตวตฺถอุตฺตราสงฺคา อลฺลสิรา ตินฺตเกสา ปญฺชลีกตา มุทฺธนิ
กตอญฺชลิปุตา พุทฺธสฺส ปจฺเจกมุนิโน ปาเท ปาทสมีเป นิปติตฺวา
นิปชฺชิตฺวา อิทํ วจนมพฺรวุนฺติ "ขมสฺสุ ตฺวํ มหาวีรา"ติอาทิกํ วจนํ อพฺรวุํ
กเถสุนฺติ อตฺโถ.
     [๕๖๗] มหาวีร วีรุตฺตม ภนฺเต ปจฺเจกพุทฺธ มยา ตุเมฺหสุ อญฺาเณน
กตํ อปราธํ ขมสฺสุ ตฺวํ วิโนเทหิ, มา มนสิ กโรหีติ อตฺโถ. ชโน
ชนสมูโห ตํ ภควนฺตํ อภิ วิเสเสน ยาจติ. ปริฬาหํ โทสโมเหหิ
กตจิตฺตทุกฺขปริฬาหํ อมฺหากํ วิโนเทหิ ตนุํ กโรหิ, โน อมฺหากํ รฏฺ
สกลรฏฺชนปทวาสิโน มา วินาสย มา วินาเสหีติ อตฺโถ.
     [๕๖๘] สเทวมานุสา สพฺเพติ สพฺเพ มานุสา สเทวา สทานวา
ปหาราทาทีหิ อสุเรหิ สห สรกฺขสา อโยมเยน กูเฏน มหามุคฺคเรน สทา
สพฺพกาลํ เม สิรํ มยฺหํ มตฺถกํ ภินฺเทยฺยุํ ปทาเลยฺยุํ.
     [๕๖๙] ตโต ปรํ พุทฺธานํ ขมิตภาวญฺจ โกปาภาวญฺจ ปกาเสนฺโต
ทเก ๑- อคฺคิ น สณฺาตีติอาทิมาห. ตตฺถ ยถา อุทเก อคฺคิ น สณฺาติ
น ปติฏฺาติ, ยถา พีชํ เสเล สิลามเย ปพฺพเต น วิรุหติ, ยถา อคเท
โอสเท กิมิ ปาณโก น สณฺาติ. ตถา โกโป จิตฺตปฺปโกโป ทุมฺมนตา
พุทฺเธ ปฏิวิทฺธสจฺเจ ปจฺเจกพุทฺเธ น ชายติ น อุปฺปชฺชตีติ อตฺโถ.
     [๕๗๐] ปุนปิ พุทฺธานํ อานุภาวํ ปกาเสนฺโต ยถา จ ภูมีติอาทิมาห.
ตตฺถ ยถา จ ภูมิ ปวี อจลา นิจฺจลา, ตถา พุทฺโธ อจโลติ อตฺโถ. ยถา
@เชิงอรรถ:  ปาฬิ. อุทเก.



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๙ หน้าที่ ๓๕๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=49&page=351&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=49&A=8772&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=49&A=8772&pagebreak=1#p351


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๕๑.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]