อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๑๓๘.

                           ๑๐. สุธาวคฺค
                  ๙๓. ๑. สุธาปิณฺฑิยตฺเถราปทานวณฺณนา
     ปูชารเห ปูชยโตติอาทิกํ อายสฺมโต สุธาปิณฺฑิยตฺเถรสฺส อปทานํ.
อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว วิวฏฺฏูปนิสฺสยานิ ปุญฺญานิ
อุปจินนฺโต สิทฺธตฺถสฺส ภควโต กาเล ภควติ ธรมาเน ปุญฺญํ กาตุมสกฺโกนฺโต
ปรินิพฺพุเต ภควติ ตสฺส ธาตุํ นิทหิตฺวา เจติเย กรียมาเน สุธาปิณฺฑมทาสิ.
โส เตน ปุญฺเญน จตุนฺนวุติกปฺปโต ปฏฺฐาย เอตฺถนฺตเร จตุราปายมทิสฺวา
เทวมนุสฺสสมฺปตฺติโย อนุภวิตฺวา อิมสฺมึ พุทฺธุปฺปาเท เอกสฺมึ กุลเคเห
นิพฺพตฺโต วิญฺญุตํ ปตฺวา สตฺถริ ปสีทิตฺวา ปพฺพชิโต นจิรสฺเสว อรหา
อโหสิ.
     [๑-๒] โส อปรภาเค อตฺตโน ปุพฺพกมฺมํ สริตฺวา โสมนสฺสชาโต
อตฺตโน ปุพฺพจริตาปทานํ ปกาเสนฺโต ปูชารเห ปูชยโตติอาทิมาห. ตตฺถ
ปูชารหา นาม พุทฺธปจฺเจกพุทฺธอริยสาวกาจริยุปชฺฌายมาตาปิตุครุอาทโย, เตสุ
ปูชารเหสุ มาลาทิปทุมวตฺถา ๑- ภรณจตุปจฺจยาทีหิ ปูชยโต ปูชยนฺตสฺส ปุคฺคลสฺส
ปุญฺญโกฏฺฐาสํ สหสฺสสตสหสฺสาทิวเสน สงฺขฺยํ กาตุํ เกนจิ มหานุภาเวนาปิ น
สกฺกาติ อตฺโถ. น เกวลเมว ธรมาเน พุทฺธาทโย ปูชยโต, ปรินิพฺพุตสฺสาปิ
ภควโต เจติยปฏิมาโพธิอาทีสุปิ เอเสว นโย.
     [๓] ตํ ทีเปตุํ จตุนฺนมปิ ทีปานนฺติอาทิมาห. ตตฺถ จตุนฺนมปิ ทีปานนฺติอาทิมาห.
ตตฺถ จตุนฺนมปิ ทีปานนฺติ ชมฺพุทีปอปรโคยานอุตฺตรกุรุปุพฺพวิเทหสงฺขาตานํ
จตุนฺนํ ทีปานํ ตทนุคตานํ ทฺวิสหสฺสปริตฺตทีปานญฺจ เอกโต กตฺวา
@เชิงอรรถ: ๑ อิ.,ม.... คนฺธา...


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๑๓๘.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=138&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=2982&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=2982&modeTY=2&pagebreak=1#p138