บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๕๑ ภาษาบาลี อักษรไทย พุทฺธ.อ. (มธุรตฺถ.) หน้าที่ ๑๐๘.
`อชฺฌายกา อชฺฌายกาเตฺวว ตติยํ ๑- อกฺขรํ อุปนิพฺพตฺตนฺ"ติ ๒- เอวํ ปมกปฺปิกกาเล ฌานวิรหิตานํ พฺราหฺมณานํ ครหวจนํ อุปฺปนฺนํ. อิทานิ มนฺตํ ฌายตีติ อชฺฌายโก, มนฺเต ปริวตฺเตตีติ อิมินา อตฺเถน ปสํสวจนํ กตฺวา โวหรนฺติ. มนฺเต ธาเรตีติ มนฺตธโร. ติณฺณํ เวทานนฺติ อิรุเวทยชุเวทสามเวทานํ ติณฺณํ เวทานํ. อยํ ปน เวทสทฺโท าณโสมนสฺสคนฺเถสุ ทิสฺสติ. ตถา เหส "ยํ พฺราหฺมณํ เวทคุมาภิชญฺา, ๓- อกิญฺจนํ กามภเว อสตฺตนฺ"ติอาทีสุ ๔- าเณ ทิสฺสติ. "เย เวทชาตา วิจรนฺติ โลเก"ติอาทีสุ ๕- โสมนสฺเส. "ติณฺณํ เวทานํ ปารคู สนิฆณฺฑุเกฏุภานนฺ"ติอาทีสุ ๖- คนฺเถ. อิธาปิ คนฺเถ. ๗- ปารคูติ ติณฺณํ เวทานํ โอฏฺปหตกรณมตฺเตน ปารํ คโตติ ปารคู. ลกฺขเณติ อิตฺถิลกฺขณปุริสลกฺขณมหาปุริสลกฺขณาทิเก ลกฺขเณ. อิติหาเสติ อิติห อาส, อิติห อาสาติ อีทิสวจนปฏิสํยุตฺเต ปุราณสงฺขาเต คนฺถวิเสเส. สธมฺเมติ พฺราหฺมณานํ สเก ธมฺเม สเก อาจริยเก วา. ปารมึ คโตติ ปารํ คโต, ทิสาปาโมกฺโข อาจริโย อโหสีติ อตฺโถ. อเถกทิวสํ โส ทสคุณคณาราธิตปณฺฑิโต สุเมธปณฺฑิโต อุปริปาสาทวรตเล รโหคโต หุตฺวา ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา นิสินฺโน จินฺเตสิ "ปุนพฺภเว ปฏิสนฺธิคฺคหณํ นาม ทุกฺขํ, ตถา นิพฺพตฺตนิพฺพตฺตฏฺาเน สรีรเภทนํ, อหญฺจ ชาติธมฺโม ชราธมฺโม พฺยาธิธมฺโม มรณธมฺโม, เอวํ ภูเตน มยา อชาตึ อชรํ อพฺยาธึ อมรณํ สุขํ สิวํ นิพฺพานํ ปริเยสิตุํ วฏฺฏติ, อวสฺสํ ภวจารกโต มุจฺจิตฺวา นิพฺพานคามินา เอเกน มคฺเคน ภวิตพฺพนฺ"ติ. เตน วุตฺตํ:- @เชิงอรรถ: ๑ สี.,ม. ทุติยํ ๒ ที.ปา. ๑๑/๑๓๒/๘๑ ๓ สี. เวทคุมทฺทสานิ @๔ ขุ.สุ. ๒๕/๑๐๖๖/๕๓๗ ๕ องฺ.จตุกฺก. ๒๑/๕๗/๗๒ @๖ ที.สี. ๙/๒๕๖/๘๗ ๗ ป.สู. ๑/๗๕/๑๘๖เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๑ หน้าที่ ๑๐๘. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=51&page=108&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=51&A=2424&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=51&A=2424&pagebreak=1#p108
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๐๘.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]