ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๗ ภาษาบาลี อักษรไทย ม.อ. (ปปญฺจ.๑)

หน้าที่ ๑๕๕.

    จตุตฺถวาเร สุภนิมิตฺตํ น มนสิกริสฺสตีติ ตสฺมึ สติวิรหาภาวโต ตนฺนิมิตฺตํ
นาวชฺชิสฺสติ, เสสํ ทุติยวารานุสาเรน เวทิตพฺพํ. "อยํ โข อาวุโส"ติอาทิ "โก
นุ โข อาวุโส"ติ ๑- อาทิมฺหิ วุตฺตนยเมว.
     [๖๐] อิทานิ ตํ องฺคณํ นานปฺปการโต ปากฏํ การาเปตุกาเมนายสฺมตา
มหาโมคฺคลฺลาเนน "องฺคณํ องฺคณนฺ"ติอาทินา นเยน ปุฏฺโฐ
ตํ พฺยากโรนฺโต ปาปกานํ โข เอตํ อาวุโสติอาทิมาห. ตตฺถ อิจฺฉาวจรานนฺติ
อิจฺฉาย อวจรานํ, อิจฺฉาวเสน โอติณฺณานํ ปวตฺตานํ นานปฺปการานํ
โกปอปฺปจฺจยานนฺติ อตฺโถ. ยํ อิเธกจฺจสฺสาติ เยน อิเธกจฺจสฺส เอวํ อิจฺฉา
อุปฺปชฺเชยฺย, ตํฐานํ ตํ การณํ วิชฺชติ อตฺถิ, อุปลพฺภตีติ วุตฺตํ โหติ. อาปนฺโน
อสฺสนฺติ อาปนฺโน ภเวยฺยํ. น จ มํ ภิกฺขู ชาเนยฺยุนฺติ ภิกฺขู จ มํ น ชาเนยฺยุํ.
กึ ปเนตฺถ ฐานํ, ลาภตฺถิกตา. ลาภตฺถิโก หิ ภิกฺขุ ปกติยาปิ จ กตปุญฺโญ
มนุสฺเสหิ สกฺกโต ครุกโต เอวํ จินฺเตติ "อาปตฺติอาปนฺนํ ภิกฺขุํ เถรา ญตฺวา
มชฺฌิมานํ อาโรเจนฺติ, เต นวกานํ, นวกา วิหาเร วิฆาสาทาทีนํ, เต โอวาทํ
อาคตานํ ภิกฺขุนีนํ, เอวํ กเมน จตสฺโส ปริสา ชานนฺติ, เอวมสฺส ลาภนฺตราโย
โหติ, อโห วตาหํ อาปตฺตึ จ วต อาปนฺโน อสฺสํ, น จ มํ ภิกฺขู ชาเนยฺยุนฺ"ติ.
     ยนฺตํ ภิกฺขุํ ภิกฺขู ชาเนยฺยุนฺติ เยน การเณน ตํ ภิกฺขุํ อญฺเญ ภิกฺขู
ชาเนยฺยุํ, ตํ การณํ วิชฺชติ โข ปน อตฺถิเยว, น นตฺถิ. เถรา หิ ญตฺวา
มชฺฌิมานํ อาโรเจนฺติ. เอวํ โส ปุพฺเพ วุตฺตนเยน จตูสู ปริสาสุ ปากโฏ โหติ.
เอวํ ปากโฏ จ อยสาภิภูโต คามสตํปิ ปวิสิตฺวา อุมฺมารสเตสุ ปาเท ปุญฺฉิตฺวา ๒-
ยถาโธเตน ปตฺเตน นิกฺขมติ. ตโต ชานนฺติ มํ ภิกฺขู อาปตฺตึ อาปนฺโนติ
เตหิ จมฺหิ เอวํ นาสิโตติ จินฺเตตฺวา, อิติ โส กุปิโต โหติ อปฺปตีโตติ ๓-
โส อิมินา การเณน กุปิโต จ โหติ โกธาภิภูโต อปฺปตีโต จ โทมนสฺสาภิภูโต.
     โย เจว โข อาวุโส โกโป โย จ อปฺปจฺ จ โย อุภยเมตํ องฺคณนฺติ
อาวุโส โย จายํ สงฺขารกฺขนฺธสงฺคหิโต โกโป, โย จ เวทนากฺขนฺธสงฺคหิโต
อปฺปจฺโย, เอตํ อุภยํ องฺคณนฺติ เอวเมตฺถ อตฺโถ เวทิตพฺโพ. อิทญฺจ ตาทิสานํ
ปุคฺคลานํ วเสน วุตฺตํ. โลโภ ปน อิมสฺส องฺคณสฺส ปุพฺพภาควเสน, โมโห
สมฺปโยควเสนาปิ คหิโตเยว โหติ.
@เชิงอรรถ:  ก. ยโต นุ โขติ    ฉ.ม. ฐาเนสุ ปุณฺฉิตฺวา    ฉ.ม., อิ. อิติสทฺโท น ทิสฺสติ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๗ หน้าที่ ๑๕๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=7&page=155&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=7&A=3946&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=7&A=3946&modeTY=2&pagebreak=1#p155


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๕๕.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]