อรรถกถาเล่มที่ ๙ ภาษาบาลี อักษรไทย
ม.อ. (ปปญฺจ.๓)
หน้าที่ ๑๗๔-๑๗๕.

หน้าที่ ๑๗๔.
      กสฺมา ปเนเต สพฺเพปิ ตตฺถ โอสฏาติ. อุปฏฺฐากรกฺขณตฺถญฺเจว
ลาภสกฺการรกฺขณตฺถญฺจ. ๑- เตสํ กิร ๒- โหติ "อมฺหากํ อุปฏฺฐากา สมณํ โคตมํ
สรณํ คจฺเฉยฺยุํ, เตปิ รกฺขิสฺสาม. สมณสฺส จ โคตมสฺส อุปฏฺฐาเก สกฺการํ
กโรนฺเต ทิสฺวา อมฺหากํปิ อุปฏฺฐากา อมฺหากํ สกฺการํ กริสฺสนฺตี"ติ. ตสฺมา
ยตฺถ ๓- ภควา โอสรติ, ตตฺถ ๔- สพฺเพ โอสรนฺติ.
      [๒๓๙] วาทํ อาโรเปตฺวาติ วาเท โทสํ อาโรเปตฺวา. อปกฺกนฺตาติ
อปคตา, เกจิ ทิสํ ปกฺกนฺตา, เกจิ คิหิภาวํ ปตฺตา, เกจิ อิมํ สาสนํ อาคตา.
สหิตมฺเมติ มยฺหํ วจนํ สหิตํ สิลิฏฺฐํ, อตฺถยุตฺตํ การณยุตฺตนฺติ อตฺโถ.
อสหิตนฺเตติ ตุยฺหํ วจนํ อสหิตํ. อธิจิณฺณนฺเต วิปราวตฺตนฺติ ยํ ตุยฺหํ
ทีฆรตฺตาจิณฺณวเสน สุปฺปคุณํ, ตํ มยฺหํ เอกวจเนเนว วิปราวตฺตํ วิปริวตฺติตฺวา
ฐิตํ, น กิญฺจิ ชาตนฺติ อตฺโถ. อาโรปีโต เต วาโทติ มยา ตว วาเท โทโส อาโรปิโต.
จร วาทปฺปโมกฺขายาติ โทสโมจนตฺถํ จร วิจร, ตตฺถ ตตฺถ คนฺตุํ ๕- สิกฺขาติ
อตฺโถ. นิพฺเพเฐหิ วา สเจ ปโหสีติ อถ สยํ ปโหสิ, อิทาเนว นิพฺเพเฐหิ.
ธมฺมกฺโกเสนาติ สภาวกฺโกเสน.
      [๒๔๐] ตนฺโน โสสฺสามาติ ตํ อมฺหากํ เทสิตํ ธมฺมํ สุณิสฺสาม. ขุทฺทมธุนฺติ
ขุทฺทกมกฺขิกาหิ กตํ ทณฺฑกมธุํ. อเนลกนฺติ นิทฺโทสํ อปคตมจฺฉิกณฺฑกํ.
ปีเฬยฺยาติ ทเทยฺย. ปจฺจาสึสมานรูโปติ ปูเรตฺวา นุ โข โน โภชนํ ทสฺสตีติ
ภาชนหตฺโถ ปจฺจาสึสมาโน ปจฺจุปฏฺฐิโต อสฺส. สมฺปโยเชตฺวาติ อปฺปมตฺตกํ
วิวาทํ กตฺวา.
      [๒๔๑] อิตรีตเรนาติ ลามกลามเกน. ปวิวิตฺโตติ อิทํ ปริพฺพาชโก
กายวิเวกมตฺตํ สนฺธาย วทติ, ภควา ปน ตีหิ วิเวเกหิ วิวิตฺโตว.
      [๒๔๒] โกสกาหาราปีติ ปิณฺฑา ๖- ทานปตีนํ ๗- ฆเร อคฺคภิกฺขาฐปนตฺถํ
ขุทฺทกสราวกํ โหติ, ๘- ทานปติโน อคฺคภตฺตํ วา ตตฺถ ฐเปตฺวา ภุญฺชนฺติ,
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. ลาภสกฺการตฺถญฺจ  ๒ ฉ.ม. หิ เอวํ  ๓ ฉ.ม. ยตฺถ ยตฺถ
@๔ ฉ.ม. ตตฺถ ตตฺถ  ๕ ฉ.ม. คนฺตฺวา  ๖ ฉ. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติ
@๗ ม. ปิณฺฑทานคหปตีนํ   ๘ ฉ.ม. ขุทฺทกสราวา โหนฺติ
---------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๑๗๕.
ปพฺพชิเต สมฺปตฺเต ตํ ภตฺตํ ตสฺส เทนฺติ. ตํ สราวกํ โกสโกติ วุจฺจติ. ตสฺมา
เย จ เอเกเนว ภตฺตโกสเกน ยาเปนฺติ, เต โกสกาหาราติ. เพลุวาหาราติ
เพลุวปตฺตภตฺตาหารา. สมติตฺติกนฺติ โอฏฺฐวฏฺฏิยา เหฏฺฐิมเลขาสมํ. อิมินา
ธมฺเมนาติ อิมินา อปฺปาหารตาธมฺเมน. เอตฺถ ปน สพฺพากาเรเนว ภควา
อปฺปาหาโรติ ๑- น วตฺตพฺโพ. ปธานภูมิยํ ฉพฺพสฺสานิ อปฺปาหาโรว อโหสิ, เวรญฺชายํ
ตโย มาเส ปตฺโถทเนเนว ยาเปสิ ปาริเลยฺยกวนสณฺเฑ ตโย มาเส ภิสมุฬาเลเหว ๒-
ยาเปสิ. อิธ ปน เอตมตฺถํ ทสฺเสติ "อหํ เอกสฺมึ กาเล อปฺปาหาโร อโหสึ,
มยฺหํ ปน สาวกา ธุตงฺคสมาทานโต ปฏฺฐาย ยาวชีวํ ธุตงฺคํ น ภินฺทนฺตี"ติ.
ตสฺมา ยทิ เต อิมินา ธมฺเมน สกฺกเรยฺยุํ, มยา หิ เต วิเสสตรา. อญฺโญ
เจว ปน ธมฺโม อตฺถิ, เยน มํ เต สกฺกโรนฺตีติ ทสฺเสติ. อิมินา นเยน
สพฺพวาเรสุ โยชนา เวทิตพฺพา.
      ปํสุกูลิกาติ สมาทินฺนปํสุกูลิกงฺคา. ลูขจีวรธราติ สตสุตฺตลูขานิ ๓- จีวรานิ
ธารยมานา. นนฺตกานีติ อนฺตวิรหิตานิ วตฺถกฺขณฺฑานิ, ยทิ หิ เนสํ อนฺโต
ภเวยฺย, ปิโลติกาติ สงฺขํ คจฺเฉยฺยุํ. อุจฺจินิตฺวาติ ๔- ผาเลตฺวา ทุพฺพลฏฺฐานํ
ปหาย ถิรฏฺฐานเมว คเหตฺวา. อลาพุโลมสานีติ อลาพุโลมสทิสสุตฺตานิ. สุขุมานีติ
ทีเปติ. เอตฺตาวตา จ สตฺถา จีวรสนฺโตเสน อสนฺตุฏฺโฐติ น วตฺตพฺโพ.
อธิมุตฺตกสุสานโต ๕- หิสฺส ปุณฺณทาสิยา ปารุเปตฺวา ปาติตสาณปํสุกูลคหณทิวเส
อุทกปริยนฺตํ กตฺวา มหาปฐวี อกมฺปิ. อิธ ปน เอตมตฺถํ ทสฺเสติ "อหํ เอกสฺมึเยว
กาเล ปํสุกูลํ คณฺหึ, มยฺหํ ปน สาวกา ธุตงฺคสมาทานโต ปฏฺฐาย ยาวชีวํ
ธุตงฺคํ น ภินฺทนฺตี"ติ.
      ปิณฺฑปาติกาติ อติเรกลาภํ ปฏิกฺขิปิตฺวา สมาทินฺนปิณฺฑปาติกงฺคา.
สปทานจาริโนติ โลลุปฺปจารํ ปฏิกฺขิปิตฺวา สมาทินฺนสปทานจารา. อุญฺฉาสเก
วเต รตาติ อุญฺฉาจริยสงฺขาเต ภิกฺขูนํ ปกติวตฺเต รตา, อุจฺจนีจฆรทฺวารฏฺฐายิโน
หุตฺวา กพรมิสฺสกภตฺตํ ๖- สํหริตฺวา ปริภุญฺชนฺตีติ อตฺโถ. อนฺตรฆรนฺติ
พฺรหฺมายุสุตฺเต
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. อนปฺปหาโรติ   ๒ ฉ.ม. ภิสมูเลเหว   ๓ ฉ.ม. สตฺถสุตฺตลูขานิ
@๔ ม. อุจฺฉินฺทิตฺวาติ   ๕ ฉ.ม. อติมุตฺตกสุสานโต   ๖ สี., ก. กจวรมิสฺสกภตฺตํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๙ หน้าที่ ๑๗๔-๑๗๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=9&page=174&pages=2&modeTY=2&pagebreak=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=9&A=4375&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=9&A=4375&modeTY=2&pagebreak=1#p174