พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๖ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [๓. ตติยปัณณาสก์]
                                                                 ๑. สมณสัญญาวรรค ๕. วิชชาสูตร
๕. วิชชาสูตร
ว่าด้วยวิชชา
             [๑๐๕] ภิกษุทั้งหลาย อวิชชา(ความไม่รู้แจ้ง)เป็นประธานแห่งการเข้าถึง
อกุศลธรรม อหิริ(ความไม่อายบาป) อโนตตัปปะ(ความไม่กลัวบาป) ก็มีตามมาด้วย
                          ๑. ผู้มีอวิชชาไม่เห็นแจ้ง ย่อมมีมิจฉาทิฏฐิ
                          ๒. ผู้มีมิจฉาทิฏฐิ ย่อมมีมิจฉาสังกัปปะ
                          ๓. ผู้มีมิจฉาสังกัปปะ ย่อมมีมิจฉาวาจา
                          ๔. ผู้มีมิจฉาวาจา ย่อมมีมิจฉากัมมันตะ
                          ๕. ผู้มีมิจฉากัมมันตะ ย่อมมีมิจฉาอาชีวะ
                          ๖. ผู้มีมิจฉาอาชีวะ ย่อมมีมิจฉาวายามะ
                          ๗. ผู้มีมิจฉาวายามะ ย่อมมีมิจฉาสติ
                          ๘. ผู้มีมิจฉาสติ ย่อมมีมิจฉาสมาธิ
                          ๙. ผู้มีมิจฉาสมาธิ ย่อมมีมิจฉาญาณะ
                          ๑๐. ผู้มีมิจฉาญาณะ ย่อมมีมิจฉาวิมุตติ
             ภิกษุทั้งหลาย วิชชา(ความรู้แจ้ง)เป็นประธานแห่งการเข้าถึงกุศลธรรมทั้งหลาย
หิริ(ความอายบาป)และโอตตัปปะ(ความกลัวบาป) ก็มีตามมาด้วย
                          ๑. ผู้มีวิชชาเห็นแจ้ง ย่อมมีสัมมาทิฏฐิ
                          ๒. ผู้มีสัมมาทิฏฐิ ย่อมมีสัมมาสังกัปปะ
                          ๓. ผู้มีสัมมาสังกัปปะ ย่อมมีสัมมาวาจา
                          ๔. ผู้มีสัมมาวาจา ย่อมมีสัมมากัมมันตะ
                          ๕. ผู้มีสัมมากัมมันตะ ย่อมมีสัมมาอาชีวะ
                          ๖. ผู้มีสัมมาอาชีวะ ย่อมมีสัมมาวายามะ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๔ หน้า : ๒๔๗}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [๓. ตติยปัณณาสก์]
                                                                 ๑. สมณสัญญาวรรค ๖. นิชชรสูตร
                          ๗. ผู้มีสัมมาวายามะ ย่อมมีสัมมาสติ
                          ๘. ผู้มีสัมมาสติ ย่อมมีสัมมาสมาธิ
                          ๙. ผู้มีสัมมาสมาธิ ย่อมมีสัมมาญาณะ
                          ๑๐. ผู้มีสัมมาญาณะ ย่อมมีสัมมาวิมุตติ
วิชชาสูตรที่ ๕ จบ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๒๔๗-๒๔๘.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=24&A=7098&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=24&siri=103
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=4904&Z=4920&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=24&i=105
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=24&item=105&items=1
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=24&item=105&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu24