พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ [๓. ติกนิบาต]
                                                                 ๔. จตุตถวรรค ๙. อันตรามลสูตร
๙. อันตรามลสูตร
ว่าด้วยธรรมเป็นมลทินภายใน
             [๘๘] แท้จริง พระสูตรนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้แล้ว พระสูตรนี้ พระอรหันต์
กล่าวไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
             “ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ เป็นมลทินภายใน เป็นอมิตรภายใน
เป็นศัตรูภายใน เป็นเพชฌฆาตภายใน เป็นข้าศึกภายใน
             ธรรม ๓ ประการ อะไรบ้าง คือ
             ๑. โลภะเป็นมลทินภายใน เป็นอมิตรภายใน เป็นศัตรูภายใน เป็น
เพชฌฆาตภายใน เป็นข้าศึกภายใน
             ๒. โทสะเป็นมลทินภายใน เป็นอมิตรภายใน เป็นศัตรูภายใน เป็น
เพชฌฆาตภายใน เป็นข้าศึกภายใน
             ๓. โมหะเป็นมลทินภายใน เป็นอมิตรภายใน เป็นศัตรูภายใน เป็น
เพชฌฆาตภายใน เป็นข้าศึกภายใน
             ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้แล เป็นมลทินภายใน เป็นอมิตรภายใน
เป็นศัตรูภายใน เป็นเพชฌฆาตภายใน เป็นข้าศึกภายใน”
             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความดังกล่าวมานี้แล้ว ในพระสูตรนั้น จึงตรัส
คาถาประพันธ์ดังนี้ว่า
                          โลภะก่อให้เกิดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์
                          โลภะทำให้จิตกำเริบ โลภะเป็นภัยที่เกิดภายใน
                          คน(ส่วนมาก)ไม่รู้จักภัยนั้น
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๔๕๖}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ [๓. ติกนิบาต]
                                                                 ๔. จตุตถวรรค ๙. อันตรามลสูตร
                          คนโลภไม่รู้จักผล คนโลภไม่รู้จักเหตุ
                          ความโลภครอบงำนรชนเมื่อใด
                          ความมืดบอดย่อมมีเมื่อนั้น
             ส่วนผู้ใดละโลภะได้
                          ไม่ทะยานอยากในอารมณ์ที่เป็นเหตุแห่งความโลภ
                          โลภะจะถูกอริยมรรคละได้เด็ดขาดไปจากผู้นั้น
                          เหมือนหยาดน้ำกลิ้งตกจากใบบัว ฉะนั้น
                          โทสะก่อให้เกิดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์
                          โทสะทำให้จิตกำเริบ โทสะเป็นภัยที่เกิดภายใน
                          คน(ส่วนมาก)ไม่รู้จักภัยนั้น
                          คนโกรธไม่รู้จักผล คนโกรธไม่รู้จักเหตุ
                          ความโกรธครอบงำนรชนเมื่อใด
                          ความมืดบอดย่อมมีเมื่อนั้น
             ส่วนผู้ใดละโทสะได้
                          ไม่ขัดเคืองในอารมณ์ที่เป็นเหตุแห่งความขัดเคือง
                          โทสะจะถูกอริยมรรคละได้เด็ดขาดไปจากผู้นั้น
                          เหมือนผลตาลสุกหลุดจากขั้ว ฉะนั้น
                          โมหะก่อให้เกิดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์
                          โมหะทำจิตให้กำเริบ โมหะเป็นภัยที่เกิดภายใน
                          คน(ส่วนมาก)ไม่รู้จักภัยนั้น
                          คนหลงไม่รู้จักผล คนหลงไม่รู้จักเหตุ
                          ความหลงครอบงำนรชนเมื่อใด
                          ความมืดบอดย่อมมีเมื่อนั้น
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๔๕๗}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ [๓. ติกนิบาต]
                                                                 ๔. จตุตถวรรค ๑๐. เทวทัตตสูตร
             ส่วนผู้ใดละโมหะได้
                          ไม่ลุ่มหลงในอารมณ์ที่เป็นเหตุแห่งความหลง
                          ผู้นั้นย่อมกำจัดโมหะทั้งหมดได้เด็ดขาด
                          เหมือนดวงอาทิตย์กำจัดความมืด ฉะนั้น๑-
             แม้เนื้อความนี้ พระผู้มีพระภาคก็ตรัสไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้แล
อันตรามลสูตรที่ ๙ จบ
๑๐. เทวทัตตสูตร
ว่าด้วยพระเทวทัตถูกอสัทธรรมครอบงำ
             [๘๙] แท้จริง พระสูตรนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้แล้ว พระสูตรนี้ พระอรหันต์
กล่าวไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
             “ภิกษุทั้งหลาย พระเทวทัตถูกอสัทธรรม ๓ ประการครอบงำย่ำยีจิต ต้องไป
เกิดในอบาย ต้องไปเกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้
             อสัทธรรม ๓ ประการ อะไรบ้าง คือ
             ๑. เทวทัตถูกความปรารถนาชั่วครอบงำย่ำยีจิต ต้องไปเกิดในอบาย
ต้องไปเกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้
             ๒. เทวทัตถูกความมีมิตรชั่วครอบงำย่ำยีจิต ต้องไปเกิดในอบาย ต้องไป
เกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้
             ๓. เมื่อยังมีมรรคผลที่ควรทำให้สูงขึ้นไป เทวทัตกลับมาถึงความเสื่อม
เสียกลางคัน เพราะบรรลุคุณวิเศษขั้นต่ำ
             ภิกษุทั้งหลาย เทวทัตถูกอสัทธรรม ๓ ประการนี้แล ครอบงำย่ำยีจิต
ต้องไปเกิดในอบาย ต้องไปเกิดในนรก ดำรงอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้”
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูเทียบ ขุ.ม. (แปล) ๒๙/๕/๒๐, ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๑๒๘/๔๒๗-๔๒๘
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๔๕๘}


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๔๕๖-๔๕๘.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=25&A=11972&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=25&siri=203
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=6201&Z=6226&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=268
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=25&item=268&items=1
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=25&item=268&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu25