พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๑๖. วีสตินิบาต]
                                                                 ๖. เสลเถรคาถา
             (มาณพทั้งหลายซึ่งเป็นอันเตวาสิก ๓๐๐ คน ได้กล่าวภาษิตนี้ว่า)
             [๘๓๕] ถ้าท่านอาจารย์ผู้เจริญชอบใจคำสอน
                       ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี้
                       แม้พวกเราก็จะบวชในสำนัก
                       ของพระพุทธเจ้าผู้มีพระปัญญาประเสริฐ
             (พระเสลเถระ ครั้งเป็นคฤหัสถ์ดีใจ ได้กราบทูลด้วยภาษิตว่า)
             [๘๓๖] พราหมณ์ ๓๐๐ คนนี้ พากันประนมมือ ทูลขอบรรพชาว่า
                       ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ทั้งหลาย
                       จะประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักของพระองค์
             (พระผู้มีพระภาค ให้พราหมณ์ทั้งหมดบวชแล้ว ตรัสพระพุทธภาษิตว่า)
             [๘๓๗] เสละ พรหมจรรย์เรากล่าวไว้ดีแล้ว
                       ผู้บรรลุจะเห็นได้เอง ให้ผลไม่จำกัดกาล
                       ในศาสนาที่มีการบรรพชาไม่ไร้ผล
                       เมื่อคนที่ไม่ประมาทหมั่นศึกษาอยู่
             (พระเสลเถระเมื่อจะพยากรณ์พระอรหัต ได้กล่าวภาษิตเหล่านี้ว่า)
             [๘๓๘] ข้าแต่พระผู้มีพระภาคผู้มีพระจักษุ
                       เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ถึงสรณคมน์นั้นในวันที่ ๘ แต่นี้ ฉะนั้น
                       ข้าพระองค์ทั้งหลายจึงได้ใช้เวลาฝึกอินทรีย์
                       ในพระศาสนาของพระองค์มาเป็นเวลา ๗ วัน
             [๘๓๙] พระองค์ทรงเป็นสัพพัญญูพุทธเจ้า
                       เป็นศาสดา เป็นจอมปราชญ์ ทรงครอบงำมารได้
                       ทรงตัดอนุสัยกิเลสได้ ทรงข้ามห้วงน้ำใหญ่คือสงสารได้แล้ว
                       จึงทรงยังหมู่สัตว์นี้ให้ข้ามได้ด้วย
             [๘๔๐] พระองค์ทรงล่วงอุปธิกิเลสได้พ้น ทำลายอาสวะแล้ว
                       ไม่มีความยึดมั่น ละความหวาดกลัวภัยได้
                       เหมือนราชสีห์ ไม่กลัวต่อหมู่เนื้อ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๔๗๙}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา [๑๖. วีสตินิบาต]
                                                                 ๗. ภัททิยกาฬิโคธาปุตตเถรคาถา
             [๘๔๑] ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงแกล้วกล้า
                       ภิกษุทั้ง ๓๐๐ รูปนี้ ยืนประนมมืออยู่
                       ขอพระองค์ทรงเหยียดพระยุคลบาทเถิด
                       ภิกษุทั้งหลาย จะได้ถวายบังคมพระองค์ผู้เป็นศาสดา

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๔๗๙-๔๘๐.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=26&A=13321&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=26&siri=390
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=7645&Z=7721&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=390
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=26&item=390&items=1
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=26&item=390&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu26