มจร. ๗. อนริยโวหารสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓

๗. อนริยโวหารสูตร^๑- ว่าด้วยอนริยโวหาร [๖๗] ภิกษุทั้งหลาย อนริยโวหาร^๒- ๘ ประการนี้ อนริยโวหาร ๘ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้เห็นว่าได้เห็น ๒. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้ฟังว่าได้ฟัง @เชิงอรรถ : @^๑ ที.ปา. ๑๑/๓๑๓/๒๐๖, องฺ.จตุกฺก. (แปล) ๒๑/๒๕๐/๓๖๘, ๒๕๒/๓๖๙, อภิ.วิ. (แปล) ๓๕/๙๓๙/๕๙๐ @^๒ อนริยโวหาร ในที่นี้หมายถึงถ้อยคำของเหล่าชนผู้ไม่ใช่พระอริยะ (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๒๕๐/๔๔๖) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๓ หน้า : ๓๖๙}

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]

๒. ภูมิจาลวรรค ๘. อริยโวหารสูตร

๓. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้ทราบว่าได้ทราบ ๔. การกล่าวสิ่งที่ไม่ได้รู้ว่าได้รู้ ๕. การกล่าวสิ่งที่ได้เห็นว่าไม่ได้เห็น ๖. การกล่าวสิ่งที่ได้ฟังว่าไม่ได้ฟัง ๗. การกล่าวสิ่งที่ได้ทราบว่าไม่ได้ทราบ ๘. การกล่าวสิ่งที่ได้รู้ว่าไม่ได้รู้ ภิกษุทั้งหลาย อนริยโวหาร ๘ ประการนี้แล อนริยโวหารสูตรที่ ๗ จบ