มจร. ๑๐. ทีปิชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๘. อัฏฐกนิบาต]

กัจจานิวรรค ๑๐. ทีปิชาดก (๔๒๖)

๑๐. ทีปิชาดก (๔๒๖) ว่าด้วยเสือเหลือง (แพะกล่าวกับเสือเหลืองว่า) [๘๘] ท่านลุงลำบากไหม พอหากินได้สะดวกไหม สบายดีไหม แม่ของข้าพเจ้าได้ถามถึงความสุขของลุง พวกเราต้องการให้ลุงมีความสุข (เสือเหลืองกล่าวกับแพะว่า) [๘๙] นี่เจ้าแพะน้อย เจ้าเหยียบหางเบียดเบียนเรา วันนี้ เจ้านั้นคงคิดซิว่า จะรอดพ้นด้วยการกล่าวคำว่า ลุง (แพะกล่าวว่า) [๙๐] ลุงนั่งหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ข้าพเจ้าเดินมาข้างหน้าของลุง หางของลุงอยู่ข้างหลัง ข้าพเจ้าเหยียบหางของลุงได้อย่างไรเล่า (เสือเหลืองกล่าวว่า) [๙๑] ทวีปทั้ง ๔ พร้อมทั้งสมุทรและภูเขามีประมาณเท่าใด หางของเราก็ครอบคลุมไปประมาณเท่านั้น เจ้าจะหลบหางของเรานั้นได้อย่างไร (แพะกล่าวว่า) [๙๒] เมื่อก่อน พ่อแม่และพี่ชายของข้าพเจ้า ได้บอกเรื่องนี้แก่ข้าพเจ้าเหมือนกันว่า หางของสัตว์ดุร้ายยาว ข้าพเจ้านั้นจึงได้เลี่ยงมาทางอากาศ (เสือเหลืองกล่าวว่า) [๙๓] เจ้าแพะน้อย ก็ฝูงเนื้อเห็นเจ้าเหาะมาจึงได้หนีไป ภักษาของเราเจ้าได้ทำให้พินาศไปแล้ว {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๙๙}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๘. อัฏฐกนิบาต]

กัจจานิวรรค รวมชาดกที่มีในวรรคนี้

(พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า) [๙๔] เมื่อแม่แพะคร่ำครวญอยู่อย่างนี้ เจ้าเสือเหลืองสัตว์กินเนื้อเลือดก็ปราดเข้าขย้ำคอ ถ้อยคำเป็นสุภาษิตย่อมไม่มีในคนโหดร้าย [๙๕] ในคนโหดร้ายไม่มีเหตุ ไม่มีผล ไม่มีถ้อยคำเป็นสุภาษิตในคนโหดร้าย บุคคลพึงทำการหลบหลีกไป เพราะคำของคนดีมันก็ไม่ชอบ ทีปิชาดกที่ ๑๐ จบ กัจจานิวรรค จบ รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. กัจจานิชาดก ๒. อัฏฐสัททชาดก ๓. สุลสาชาดก ๔. สุมังคลชาดก ๕. คังคมาลชาดก ๖. เจติยราชชาดก ๗. อินทริยชาดก ๘. อาทิตตชาดก ๙. อัฏฐานชาดก ๑๐. ทีปิชาดก อัฏฐกนิบาต จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๓๐๐}