มจร. ๘. อัมพทายกเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

๙. สุมนเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระสุมนเถระ (พระสุมนเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๖๒] ครั้งนั้น ข้าพเจ้าเป็นช่างดอกไม้ มีนามว่าสุมนะ ได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ปราศจากธุลีคือกิเลส ผู้สมควรรับเครื่องบูชาของชาวโลก [๖๓] จึงใช้มือทั้ง ๒ ประคองดอกมะลิชั้นดี บูชาพระพุทธเจ้าพระนามว่าสิขี ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของโลก [๖๔] ด้วยการบูชาด้วยดอกไม้นี้ และด้วยการตั้งเจตนาไว้มั่น @เชิงอรรถ : @^๑ ดูเชิงอรรถข้อ ๙ หน้า ๒๐๓ ในเล่มนี้ @^๒ ดูเชิงอรรถข้อ ๙ หน้า ๒๐๓ ในเล่มนี้ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๒๑๑}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๗. สกจิตตนิยวรรค]

๑๐. ปุปผจังโกฏิยเถราปทาน

ข้าพเจ้าจึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาพระพุทธเจ้า [๖๕] ในกัปที่ ๓๑ นับจากกัปนี้ไป ข้าพเจ้าได้ใช้ดอกไม้บูชาไว้ จึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาพระพุทธเจ้า [๖๖] ในกัปที่ ๒๖ (นับจากกัปนี้ไป) ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๔ ชาติ มียศยิ่งใหญ่สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ [๖๗] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระสุมนเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ สุมนเถราปทานที่ ๙ จบ