ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
   ฉบับหลวง   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)
                               ฉฏฺสิกฺขาปทํ
     [๙๗]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ  เชตวเน
อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ   เตน   โข   ปน  สมเยน  อญฺตรสฺส
ภิกฺขุโน   โกสเลสุ   ชนปเทสุ   ๑-  สาวตฺถึ  คจฺฉนฺตสฺส  อนฺตรามคฺเค
เอฬกโลมานิ   อุปฺปชฺชึสุ   ฯ   อถโข   โส  ภิกฺขุ  ตานิ  เอฬกโลมานิ
อุตฺตราสงฺเคน   ภณฺฑิกํ   พนฺธิตฺวา   อคมาสิ   ฯ   มนุสฺสา   ตํ  ภิกฺขุํ
ปสฺสิตฺวา   อุปฺผณฺเฑสุํ   กิตฺตเกน   เต  ภนฺเต  กีตานิ  กิตฺตโก  อุทโย
ภวิสฺสตีติ  ฯ  โส  ภิกฺขุ  เตหิ  มนุสฺเสหิ  อุปฺผณฺฑิยมาโน  มงฺกุ อโหสิ ฯ
อถโข   โส   ภิกฺขุ   สาวตฺถึ  คนฺตฺวา  ตานิ  เอฬกโลมานิ  ิตโก  ว
อาสุมฺภิ  ฯ  ภิกฺขู  ตํ  ภิกฺขุํ  เอวมาหํสุ  ๒-  กิสฺส  ตฺวํ  อาวุโส อิมานิ
เอฬกโลมานิ  ิตโก  ว  อาสุมฺภสีติ  ฯ  ตถา  หิ  ปนาหํ อาวุโส อิเมสํ
เอฬกโลมานํ   การณา   มนุสฺเสหิ  อุปฺผณฺฑิโตติ  ฯ  กีวทูรโต  ปน  ตฺวํ
อาวุโส  อิมานิ  เอฬกโลมานิ  อาหรสีติ ๓- ฯ อติเรกติโยชนํ อาวุโสติ ฯ
เย  เต  ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ วิปาเจนฺติ กถํ
หิ นาม ภิกฺขุ อติเรกติโยชนํ เอฬกโลมานิ อาหริสฺสตีติ ฯ
     {๙๗.๑}   อถโข   เต  ภิกฺขู  ภควโต  เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ  ฯ
สจฺจํ   กิร   ตฺวํ   ภิกฺขุ   อติเรกติโยชนํ   เอฬกโลมานิ  อาหรสีติ  ฯ
สจฺจํ     ภควาติ     ฯ     วิครหิ    พุทฺโธ    ภควา    กถํ    หิ
@เชิงอรรถ:  ม. ชนปเท ฯ   ม. ยุ. เอตทโวจุํ ฯ   ม. อาหรีติ ฯ
นาม   ตฺวํ   โมฆปุริส   อติเรกติโยชนํ  เอฬกโลมานิ  อาหริสฺสสิ  เนตํ
โมฆปุริส   อปฺปสฺนานํ   วา   ปสาทาย   ปสนฺนานํ   วา  ภิยฺโยภาวาย
ฯเปฯ เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยยาถ
     {๙๗.๒}   ภิกฺขุโน   ปเนว   อทฺธานมคฺคปฏิปนฺนสฺส  เอฬกโลมานิ
อุปฺปชฺเชยฺยุํ   อากงฺขมาเนน   ภิกฺขุนา   ปฏิคฺคเหตพฺพานิ   ปฏิคฺคเหตฺวา
ติโยชนปรมํ   สหตฺถา   หาเรตพฺพานิ  ๑-  อสนฺเต  หารเก  ตโต  เจ
อุตฺตรึ หเรยฺย อสนฺเตปิ หารเก นิสฺสคฺคิยํ ปาจิตฺติยนฺติ ฯ



             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๘๒-๘๓. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=2&item=97&items=1              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=2&item=97&items=1&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=2&item=97&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=2&item=97&items=1              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=97              The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=2&A=4657              The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=2&A=4657              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/read/?index_2

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบไทย

บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]

สีพื้นหลัง :