ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๒ สุตฺต. องฺ. (๑): เอก-ทุก-ติกนิปาตา

     [๕๔๒]   ๑๐๓  อธิจิตฺตมนุยุตฺเตน  ภิกฺขเว  ภิกฺขุนา  ตีณิ  นิมิตฺตานิ
กาเลน   กาลํ  มนสิกาตพฺพานิ  กาเลน  กาลํ  สมาธินิมิตฺตํ  มนสิกาตพฺพํ
กาเลน     กาลํ     ปคฺคาหนิมิตฺตํ    มนสิกาตพฺพํ    กาเลน    กาลํ
อุเปกฺขานิมิตฺตํ   มนสิกาตพฺพํ   ฯ  สเจ  ภิกฺขเว  อธิจิตฺตมนุยุตฺโต  ภิกฺขุ
เอกนฺตํ    สมาธินิมิตฺตํเยว   มนสิกเรยฺย   ฐานนฺตํ   จิตฺตํ   โกสชฺชาย
สํวตฺเตยฺย  ฯ สเจ ภิกฺขเว อธิจิตฺตมนุยุตฺโต ภิกฺขุ เอกนฺตํ ปคฺคาหนิมิตฺตํเยว
มนสิกเรยฺย    ฐานนฺตํ    จิตฺตํ    อุทฺธจฺจาย   สํวตฺเตยฺย   ฯ   สเจ
ภิกฺขเว  อธิจิตฺตมนุยุตฺโต  ภิกฺขุ  เอกนฺตํ  อุเปกฺขานิมิตฺตํเยว  มนสิกเรยฺย
ฐานนฺตํ จิตฺตํ น สมฺมา สมาธิเยยฺย อาสวานํ ขยาย ฯ
     {๕๔๒.๑}   ยโต   [๑]-   โข  ภิกฺขเว  อธิจิตฺตมนุยุตฺโต  ภิกฺขุ
กาเลน     กาลํ     สมาธินิมิตฺตํ     มนสิกโรติ     กาเลน    กาลํ
ปคฺคาหนิมิตฺตํ      มนสิกโรติ     กาเลน     กาลํ     อุเปกฺขานิมิตฺตํ
มนสิกโรติ    ตํ   โหติ   จิตฺตํ   มุทุญฺจ   กมฺมนิยญฺจ   ปภสฺสรญฺจ   น
@เชิงอรรถ:  โป. ม. ยุ. จ ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ
จ   ปภงฺคุ  สมฺมา  สมาธิยติ  อาสวานํ  ขยาย  ฯ  เสยฺยถาปิ  ภิกฺขเว
สุวณฺณกาโร   วา   สุวณฺณการนฺเตวาสี   วา   อุกฺกํ  พนฺธติ  ๑-  อุกฺกํ
พนฺธิตฺวา  อุกฺกามุขํ  อาลิมฺเปติ  ๒-  อุกฺกามุขํ  อาลิมฺเปตฺวา  สณฺฑาเสน
ชาตรูปํ  คเหตฺวา  [๓]-  อุกฺกามุเข  ปกฺขิปิตฺวา  กาเลน  กาลํ อภิธมติ
กาเลน   กาลํ   อุทเกน   ปริปฺโผเสติ  กาเลน  กาลํ  อชฺฌุเปกฺขติ  ฯ
สเจ   ภิกฺขเว   สุวณฺณกาโร  วา  สุวณฺณการนฺเตวาสี  วา  ตํ  ชาตรูปํ
เอกนฺตํ   อภิธเมยฺย   ฐานนฺตํ   ชาตรูปํ   ฑเหยฺย   ฯ  สเจ  ภิกฺขเว
สุวณฺณกาโร    วา   สุวณฺณการนฺเตวาสี   วา   ตํ   ชาตรูปํ   เอกนฺตํ
อุทเกน  ปริปฺโผเสยฺย  ฐานนฺตํ  ชาตรูปํ  นิพฺพาเปยฺย  ฯ  สเจ  ภิกฺขเว
สุวณฺณกาโร    วา   สุวณฺณการนฺเตวาสี   วา   ตํ   ชาตรูปํ   เอกนฺตํ
อชฺฌุเปกฺเขยฺย   ฐานนฺตํ   ชาตรูปํ   น   สมฺมา  ปริปากํ  คจฺเฉยฺย  ฯ
ยโต   โข   ภิกฺขเว   สุวณฺณกาโร   วา   สุวณฺณการนฺเตวาสี  วา  ตํ
ชาตรูปํ   กาเลน   กาลํ  อภิธมติ  กาเลน  กาลํ  อุทเกน  ปริปฺโผเสติ
กาเลน   กาลํ   อชฺฌุเปกฺขติ   ตํ   โหติ   ชาตรูปํ  มุทุญฺจ  กมฺมนิยญฺจ
ปภสฺสรญฺจ   น   จ  ปภงฺคุ  สมฺมา  อุเปติ  กมฺมาย  ยสฺสา  ยสฺสา  จ
ปิลนฺธนวิกติยา    อากงฺขติ    ยทิ    ปฏฺฏิกาย   ๔-   ยทิ   กุณฺฑลาย
ยทิ คีเวยฺยเก ยทิ สุวณฺณมาลาย ตญฺจสฺส อตฺถํ อนุโภติ ฯ
     {๕๔๒.๒}   เอวเมว  โข  ภิกฺขเว  อธิจิตฺตมนุยุตฺเตน  ภิกฺขุนา ตีณิ
นิมิตฺตานิ   กาเลน   กาลํ   มนสิกาตพฺพานิ  กาเลน  กาลํ  สมาธินิมิตฺตํ
มนสิกาตพฺพํ      กาเลน      กาลํ     ปคฺคาหนิมิตฺตํ     มนสิกาตพฺพํ
กาเลน    กาลํ    อุเปกฺขานิมิตฺตํ   มนสิกาตพฺพํ   ฯ   สเจ   ภิกฺขเว
@เชิงอรรถ:  ม. พนฺเธยฺย ฯ   ม. อาลิมฺเปยฺย ฯ   ม. อุกฺกามุเข ปกฺขิเปยฺย ฯ
@ โป. ยุ. ปฏฺฏกาย ฯ
อธิจิตฺตมนุยุตฺโต     ภิกฺขุ    เอกนฺตํ    สมาธินิมิตฺตํเยว    มนสิกเรยฺย
ฐานนฺตํ  จิตฺตํ  โกสชฺชาย  สํวตฺเตยฺย  ฯ  สเจ  ภิกฺขเว อธิจิตฺตมนุยุตฺโต
ภิกฺขุ    เอกนฺตํ    ปคฺคาหนิมิตฺตํเยว    มนสิกเรยฺย    ฐานนฺตํ   จิตฺตํ
อุทฺธจฺจาย   สํวตฺเตยฺย   ฯ   สเจ   ภิกฺขเว   อธิจิตฺตมนุยุตฺโต   ภิกฺขุ
เอกนฺตํ   อุเปกฺขานิมิตฺตํเยว   มนสิกเรยฺย   ฐานนฺตํ   จิตฺตํ  น  สมฺมา
สมาธิเยยฺย   อาสวานํ  ขยาย  ฯ  ยโต  โข  ภิกฺขเว  อธิจิตฺตมนุยุตฺโต
ภิกฺขุ    กาเลน    กาลํ    สมาธินิมิตฺตํ   มนสิกโรติ   กาเลน   กาลํ
ปคฺคาหนิมิตฺตํ   มนสิกโรติ   กาเลน   กาลํ   อุเปกฺขานิมิตฺตํ  มนสิกโรติ
ตํ   โหติ   จิตฺตํ  มุทุญฺจ  กมฺมนิยญฺจ  ปภสฺสรญฺจ  น  จ  ปภงฺคุ  สมฺมา
สมาธิยติ   อาสวานํ   ขยาย   ยสฺส   ยสฺส   จ   อภิญฺญาสจฺฉิกรณียสฺส
ธมฺมสฺส    จิตฺตํ    อภินินฺนาเมติ   อภิญฺญาสจฺฉิกิริยาย   ตตฺร   ตเตฺรว
สกฺขิภพฺพตํ   ปาปุณาติ   สติ   สติ   อายตเน   โส   สเจ   อากงฺขติ
อเนกวิหิตํ   อิทฺธิวิธํ   ปจฺจนุภเวยฺยํ   ฯเปฯ   อาสวานํ   ขยา   ...
สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช    วิหเรยฺยนฺติ    ตตฺร   ตเตฺรว   สกฺขิภพฺพตํ
ปาปุณาติ สติ สติ อายตเนติ ฯ
                  โลณผลวคฺโค ๑- ปญฺจโม ฯ
                        ตสฺสุทฺทานํ
         อจฺจายิกํ วิวิตฺตญฺจ        สรทา ปริสา ติสฺโส
         ตโย อาชานิยา เว       โลณเก สงฺฆสมุคฺคตาติ ฯ
                 ทุติโย ปณฺณาสโก สมตฺโต ฯ
                       --------
@เชิงอรรถ:  ม. โลณกปลฺลวคฺโค ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๐ หน้าที่ ๓๒๙-๓๓๑. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=20&A=6958&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=20&A=6958&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=20&item=542&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=20&siri=147              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=542              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=15&A=5932              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=15&A=5932              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ https://84000.org/tipitaka/read/?index_20 https://84000.org/tipitaka/english/?index_20

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]