พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๑ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๓ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
หน้าที่ ๒๒๐-๒๒๑.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [๙. อาฎานาฎิยสูตร]
                                                                 ภาณวารที่ ๑
อันเป็นเหตุแห่งความประมาท แต่โดยมาก พวกยักษ์ไม่งดเว้นจากการฆ่าสัตว์
ไม่งดเว้นจากการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขามิได้ให้ ไม่งดเว้นจากการประพฤติผิด
ในกาม ไม่งดเว้นจากการพูดเท็จ ไม่งดเว้นจากการเสพของมึนเมาคือสุราและเมรัย
อันเป็นเหตุแห่งความประมาท การที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมเพื่อการงดเว้น
นั้นจึงไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของยักษ์เหล่านั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ มีสาวก
ของพระผู้มีพระภาคที่อาศัยเสนาสนะเป็นป่าละเมาะ และป่าทึบ อันสงัด มีเสียงน้อย
มีเสียงอึกทึกน้อย ปราศจากการสัญจรไปมาของผู้คน ควรเป็นสถานที่ทำการลับ
ของมนุษย์ ควรแก่การหลีกเร้น พวกยักษ์ชั้นสูงผู้อาศัยอยู่ในป่านั้นที่ไม่เลื่อมใสใน
พระธรรมวินัยของพระผู้มีพระภาคนี้ก็มี ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาค
ทรงเรียนมนต์เครื่องรักษาชื่ออาฏานาฏิยะ เพื่อให้ยักษ์เหล่านั้นเลื่อมใส เพื่อคุ้มครอง
เพื่อรักษา เพื่อไม่ถูกเบียดเบียน เพื่ออยู่สำราญของภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา
ทั้งหลายเถิด พระพุทธเจ้าข้า”
	พระผู้มีพระภาคทรงรับนิมนต์ด้วยพระอาการดุษณี
	ลำดับนั้น ท้าวเวสวัณมหาราช ทรงทราบพระอาการที่พระผู้มีพระภาคทรงรับ
แล้วจึงได้กราบทูลมนต์เครื่องรักษาชื่ออาฏานาฏิยะนี้ ในเวลานั้นว่า
	[๒๗๗] “ขอนอบน้อมพระวิปัสสีพุทธเจ้า
	ผู้มีพระจักษุ มีพระสิริ
	ขอนอบน้อมพระสิขีพุทธเจ้า
	ผู้ทรงอนุเคราะห์แก่สัตว์ทั่วหน้า
	ขอนอบน้อมพระเวสสภูพุทธเจ้า
	ผู้ทรงชำระกิเลส มีความเพียร
	ขอนอบน้อมพระกกุสันธพุทธเจ้า
	ผู้ทรงย่ำยีมารและกองทัพมาร
	ขอนอบน้อมพระโกนาคมนพุทธเจ้า
	ผู้มีบาปอันลอยแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๑ หน้า : ๒๒๐}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [๙. อาฎานาฎิยสูตร]
                                                                 ภาณวารที่ ๑
	ขอนอบน้อมพระกัสสปพุทธเจ้า
	ผู้หลุดพ้นในที่ทั้งปวง
	ขอนอบน้อมพระอังคีรสพุทธเจ้าผู้ศากยบุตร
	ผู้มีพระสิริ ผู้ทรงแสดงธรรมนี้
	อันเป็นเครื่องบรรเทาทุกข์ทั้งปวง
	อนึ่ง พระพุทธเจ้าเหล่าใดเป็นผู้ดับกิเลสแล้วในโลก
	ทรงเห็นแจ้งแล้วตามความเป็นจริง
	พระพุทธเจ้าเหล่านั้นเป็นผู้ไม่ส่อเสียด
	เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ปราศจากความครั่นคร้าม
	เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายนอบน้อมพระพุทธเจ้า
	ผู้โคตมโคตรพระองค์ใด
	ทรงเกื้อกูลแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
	ทรงเพียบพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ
	เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ปราศจากความครั่นคร้าม
	[๒๗๘] พระสุริยะ คือพระอาทิตย์
	มีมณฑลใหญ่ ขึ้นทางทิศใด
	เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น กลางคืนก็หายไป
	และเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเรียกกันว่ากลางวัน
	ในที่ที่พระอาทิตย์ขึ้นนั้นมีห้วงน้ำลึก
	คือ มหาสมุทรที่เต็มด้วยน้ำ
	ชนทั้งหลายรู้จักห้วงน้ำนั้นว่าสมุทรที่เต็มด้วยน้ำ
	คนเรียกทิศนั้นว่า ทิศนั้นเป็นทิศตะวันออกจากภูเขาสิเนรุนี้ไป
	ซึ่งเป็นทิศที่ท้าวมหาราชผู้มียศองค์นั้นอภิบาลอยู่
	ท้าวมหาราชนั้นมีพระนามว่าธตรฐ
	ทรงเป็นหัวหน้าของพวกคนธรรพ์ มีคนธรรพ์แวดล้อม
	ทรงโปรดปรานการร่ายรำและการขับร้อง
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๑ หน้า : ๒๒๑}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๒๒๐-๒๒๑.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=11&page=220&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=11&A=6326
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=11&A=6326#p220
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 11 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_11
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu11
https://84000.org/tipitaka/english/?index_11