พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๑ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๓ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
หน้าที่ ๓๓๒-๓๓๓.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [๑๐. สังคีติสูตร]
                                                                 สังคีติหมวด ๗
๓
	ธรรมที่เป็นบริขารแห่งสมาธิ๑- ๗
		๑. สัมมาทิฏฐิ (เห็นชอบ)
		๒. สัมมาสังกัปปะ (ดำริชอบ)
		๓. สัมมาวาจา (เจรจาชอบ)
		๔. สัมมากัมมันตะ (กระทำชอบ)
		๕. สัมมาอาชีวะ (เลี้ยงชีพชอบ)
		๖. สัมมาวายามะ (พยายามชอบ)
		๗. สัมมาสติ (ระลึกชอบ)
๔
	อสัทธรรม๒- ๗
	ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
		๑. เป็นผู้ไม่มีศรัทธา      ๒. เป็นผู้ไม่มีหิริ
		๓. เป็นผู้ไม่มีโอตตัปปะ  ๔. เป็นผู้มีสุตะน้อย
		๕. เป็นผู้เกียจคร้าน       ๖. เป็นผู้มีสติหลงลืม
		๗. เป็นผู้มีปัญญาทราม
๕
	สัทธรรม๓- ๗
	ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
		๑. เป็นผู้มีศรัทธา      ๒. เป็นผู้มีหิริ
		๓. เป็นผู้มีโอตตัปปะ  ๔. เป็นพหูสูต
@เชิงอรรถ :
@๑ บริขารแห่งสมาธิ หมายถึงองค์ประกอบแห่งมรรคสมาธิ (องฺ.สตฺตก.อ. ๓/๔๔-๔๕/๑๘๒)
@และดูเทียบ องฺ.สตฺตก. (แปล) ๒๓/๔๕/๖๘-๖๙
@๒ ดูเทียบ องฺ.สตฺตก. (แปล) ๒๓/๙๓/๑๘๓
@๓ ดูเทียบ องฺ.สตฺตก. (แปล) ๒๓/๙๔/๑๘๔
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๑ หน้า : ๓๓๒}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [๑๐. สังคีติสูตร]
                                                                 สังคีติหมวด ๗
		๕. เป็นผู้ปรารภความเพียร  ๖. เป็นผู้มีสติมั่นคง
		๗. เป็นผู้มีปัญญา
๖
	สัปปุริสธรรม๑- ๗
	ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
		๑. เป็นธัมมัญญ (ผู้รู้จักเหตุ)
		๒. เป็นอัตถัญญ (ผู้รู้จักผล)
		๓. เป็นอัตตัญญ (ผู้รู้จักตน)
		๔. เป็นมัตตัญญ (ผู้รู้จักประมาณ)
		๕. เป็นกาลัญญ (ผู้รู้จักกาลเวลา)
		๖. เป็นปริสัญญ (ผู้รู้จักชุมชน)
		๗. เป็นปุคคลัญญ (ผู้รู้จักบุคคล)
๗
	[๓๓๑] นิททสวัตถุ๒- (เหตุให้ได้ชื่อว่าผู้มีอายุไม่ถึง ๑๐ ปี) ๗
	ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
	๑. เป็นผู้มีฉันทะอย่างแรงกล้าในการสมาทานสิกขา๓- และไม่ปราศจาก
ความรักในการสมาทานสิกขาต่อไป๔-
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูเทียบ องฺ.สตฺตก.(แปล) ๒๓/๖๘/๑๔๓
@๒ นิททสวัตถุ แปลว่า ธรรมที่เป็นเหตุให้ชื่อว่า “นิททสะ” ซึ่งแปลว่า มีอายุไม่ถึง ๑๐ ปี คำนี้เป็นคำที่พวก
@เดียรถีย์ใช้เรียกนิครนถ์ผู้ประพฤติพรหมจรรย์กำหนด ๑๒ ปี ถ้าตายลงเมื่อถึง ๑๐ ปี เรียกผู้นั้นว่า
@“นิททส” คือเมื่อมาเกิดอีก จะมีอายุไม่ถึง ๑๐ ปี และอาจไม่ถึง ๙ ปี - ๑ ปี แต่พระผู้มีพระภาคทรงใช้คำนี้
@หมายถึงพระขีณาสพในความหมายว่า “ไม่มีการเกิดอีก” ไม่ว่าจะเกิดมาเพียงวันเดียวหรือครู่เดียวโดย
@มีเงื่อนไขว่า ผู้นั้นต้องเพียบพร้อมด้วยธรรม ๗ ประการ ส่วนเวลาประพฤติพรหมจรรย์มากน้อยไม่สำคัญ
@(ที.ปา.อ. ๓๓๑/๒๓๘, องฺ.สตฺตก.อ. ๓/๒๐/๑๖๔-๑๖๕)
@๓ สมาทานสิกขา ในที่นี้หมายถึงการบำเพ็ญไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญาให้บริบูรณ์และถูกต้อง
@(องฺ.สตฺตก.อ. ๓/๒๐/๑๖๕, องฺ.สตฺตก.ฏีกา ๓/๒๐/๑๙๒)
@๔ ไม่ปราศจากความรักในการสมาทานสิกขาต่อไป ในที่นี้หมายถึงกาลเวลาแห่งการบำเพ็ญที่เนื่องกัน
@ไม่ขาดระยะ มิได้หมายถึงภพในอนาคต (องฺ.สตฺตก.อ. ๓/๒๐/๑๖๕, องฺ.สตฺตก.ฏีกา ๓/๒๐/๑๙๒)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๑ หน้า : ๓๓๓}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๓๓๒-๓๓๓.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=11&page=332&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=11&A=9437
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=11&A=9437#p332
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 11 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_11
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu11
https://84000.org/tipitaka/english/?index_11